Skrócony opis

Ich życie różni się diametralnie zależnie od miejsca i otoczenia. Tradycyjnie leśne elfy zamieszkują północną część lasów Hurushn i wielu z nich wciąż tam pozostaje. Ich wioski budowane w koronach drzew są niesamowitym widokiem, pięknym i prostym zarazem. Owalne chatki uplecione nieraz z żywych gałęzi drzew przyozdobione są rzeźbami z drewna i metalu, a także mnogością kwiatów z porastających je pnącz. Te zaś często są przerabiane na drabinki linowe lub wiszące mosty, tak wąskie, że nie sposób postawić dwie stopy obok siebie. Lekkie elfy poruszają się tam z łatwością. Kuźnie są jednymi z niewielu budynków stawianych na ziemi, a dokładniej w zaadaptowanych do tego naturalnych jaskiniach, przez co nie każda wioska takową posiada. Na ziemi znajdują się również zwierzęce zagrody, głównie dla jeleni, które służą im jako wierzchowce. Jeśli się przyjrzeć, sposób życia leśnych elfów jest w wielu aspektach podobny do życia Katalamdatów, aczkolwiek oni sami nigdy by tego nie przyznali, co najwyżej to, że ludzie skorzystali na ich kulturze.
Mają w sobie coś z wyniosłości, zwłaszcza ci, którzy wciąż tkwią w granicznych sporach. Elfy nie są obrońcami natury, ale w pełni korzystają z jej dobrodziejstw, nie na zasadzie eksploatacji, a dopasowania się i nagięcia na własne potrzeby. Są ludem dumnym i śmiało pokazującym innym swoją wartość, nawet jeśli miałaby być znikoma. Elfickie rody sięgają daleko wstecz, a noszenie znanego nazwiska jest chlubą, ale też obowiązkiem. Często się zdarza, że dzieci sprawiające zawód rodzicom czy przynoszące plamę na honorze są wydziedziczane z rodzin. Kiedyś taki los sprowadzał je na dno społeczeństwa w wiosce, teraz wielu wyrzutków szuka schronienia pośród ludzi, którzy nie przejmują się ich przeszłością tak bardzo. Zdarzają się jednak elfy, które ciągną do cywilizacji ludzi z własnego wyboru i jeśli tylko uda się im wpasować, są szanowanymi obywatelami. Wychowanie zapewnia im doskonałe wyczucie subtelnego piękna, tak często poszukiwanego w północnych krainach, zaś lekka budowa czyni dobrych akrobatów i tancerzy.
Oryginalna wiara leśnych elfów opiera się na kulcie duchów natury i możliwe, że miała wspólne korzenie z obecnym druidyzmem. Obrzędy i legendy głęboko zakorzeniły się w społeczeństwie, każąc odrzucać inne wyznania jako nawymyślane i nieprawdopodobne. Nie uznają bogów ani w ludzkiej, ani w innej formie, biorąc to za śmieszne uproszczenie. Sama kwestia wiary jest rzadko poruszana, choć obecna. Zwykle mówią o niej tylko szamani, zarówno publicznie podczas świąt, jak i prywatnie. Oprócz nich sami rodzice w pierwszych latach życia dziecka. Zwykle przyszłość jest ustalana przez rodziców, nierzadko przez wzgląd na rodzinne tradycje czy układy z innymi wioskami. Książęta i księżniczki cierpią na notoryczne umawiane małżeństwa w celu podtrzymania stosunków i dobrej krwi. Jako że społeczeństwo elfów cierpi na skutek chorób z czasem niszczących ich ciała, wszelkie takie objawy są ostro tępione i mogą być przyczyną wydalenia z wioski.