Cesarstwo Medevar

by **Mistrz Gry** Nie Sty 26, 2020 5:38 pm

INFORMACJE

Rok założenia: 438 rok
Władza i ustrój: cesarz Bardvaar Gruminir, cesarstwo
Ludność:
Stolica: Selinday
Język urzędowy: medevarski
Waluta: drachma [lepta, 10 lept to jedna drachma]

WŁADZA

System władzy opiera się na stanowisku cesarza, dziedziczonym z pokolenia na pokolenie przez najstarszego męskiego potomka. Obok stoi cesarzowa wybierana albo spośród okolicznych władców albo najwyżej postawionych arystokratów. Tuż za cesarzem głos ma Złoty Dwór, na który składają się osobiści doradcy, przywódcy najważniejszych organizacji oraz głowy najbardziej znaczących rodów kraju. To oni są głównym pośrednikiem między władzą ostateczną a tą pomniejszą, opracowują większość praw, doradzają cesarzowi i sprawują pieczę nad poszczególnymi rejonami państwa. Zwykle dobrze dogadują się między sobą, choć konkurencja na poszczególne stanowiska i idące za nią interesy są przyczyną ciągłych napięć. Inaczej sprawa ma się w stosunku do pomniejszych arystokratów, którzy dopiero starają się wspiąć na wyżyny.

ŻYCIE CODZIENNE

Przeszedłszy burzliwą przeszłość, dziś Medevar jest symbolem nowoczesności i cywilizacji. Przynajmniej taką cieszy się opinią wśród swoich i rzeczywiście jego większe miasta w pełni na nią zasługują. Brukowane drogi, solidna zabudowa, bielone ściany i czyste ulice co wieczór rozświetlone blaskiem oliwnych latarni. Miasta, w których ludzie codziennie rano wychodzą do piekarni po świeże bułeczki, gdzie siadają czytać gazetę przy porannej kawie, w oknie pełnym doniczkowych kwiatów. Tak rzeczywiście może wyglądać codzienność przeciętnego mieszczanina w Adren czy Mortenie, w stolicy życie zwykle toczy się trochę szybciej, jako że to ona jest centrum i źródłem wszelkich zmian. Nie brakuje jednak zarówno wysoko postawionych bogaczy, jak i skrajnie nędznej biedoty, a sielanka grubo podszyta jest intrygami, spiskami i pomniejszą przestępczością. Stan rzeczy oficjalnie niedopuszczalny jest społecznie tolerowany, jak gdyby nikt nie miał specjalnych nadziei na to, że można te przypadki wykorzenić. Wielu też na tym nie zależy, upatrując w nich dogodne narzędzie do spełniania osobistych celów i ambicji.
Nieszczególnie zdystansowani do nieznajomych, nie są też przesadnie wylewni; mieszkańcy Medevaru są na ogół przyjaźni i pomocni, potrafią jednak uszanować cudzą prywatność. Tego samego też oczekują od innych. Na uwagę zasługują takie cechy jak zaradność, indywidualizm i dobre wychowanie. Od czasu rozwoju przemysłowego w umysłach ludzi zadomawia się pogląd, że wybitna jednostka jest więcej warta niż rzesza szaraków, co pociągnęło za sobą dążenie do bogactwa, sławy z osobistych osiągnięć, ale też i działań na korzyść państwa.
Główną religią jest tu Aranaiz, wywołując znaczny wpływ na mentalność ludzi i ich system wartości. Ponadto wprowadzając dodatkowe święta i obrzędy oraz maczając palce w polityce. Na to ostatnie nikt nie patrzy przesadnie źle, przyznając, że jako ważny składnik społeczeństwa kapłani jak najbardziej mają prawo głosu. Nie znaczy to jednak, że nie wolno na nich narzekać. Wolność słowa jest jedną z największych broni przeciętnego mieszkańca przeciwko władzy i generalnie pozostaje ona bez konsekwencji, póki nie narusza porządku publicznego.
Medevar to kraj wielkich kontrastów i najlepiej można to zobaczyć, wędrując z zachodu na wschód. W przeciwieństwie do wybrzeża, okolice środkowe i wschodnie kraju są coraz bardziej zubożone. Głównie jest to spowodowane bliskim sąsiedztwem Puszczy Kirtańskiej i zamieszkujących ją potworów, poniekąd też dawnymi zatargami z Konurunem, których skutkami nikt nie raczył się porządnie zająć. Typowa wieś medevarska to drewniane domy, dachy kryte strzechą lub smołą, zagroda dla zwierząt, pastwiska i pola uprawne. Próżno tu szukać broni palnej, ładnych powozów czy chodników. Same drogi zwykle są wydeptane, za wyjątkiem głównych traktów wiodących ostatecznie poza granicę. Podobnie mają się wioski górskie, których mieszkańcy trudnią się rolnictwem i wypasem owiec oraz kóz. Nad wioskami pieczę sprawują zamożni sołtysi, zarabiający godziwe pieniądze z podatków i dotacji korony.

POLITYKA WEWNĘTRZNA I WOJSKO

System władzy opiera się na stanowisku cesarza, dziedziczonym z pokolenia na pokolenie przez najstarszego męskiego potomka. Obok stoi cesarzowa wybierana albo spośród okolicznych władców albo najwyżej postawionych arystokratów. Tuż za cesarzem głos ma Złoty Dwór, na który składają się osobiści doradcy, przywódcy najważniejszych organizacji oraz głowy najbardziej znaczących rodów kraju. To oni są głównym pośrednikiem między władzą ostateczną a tą pomniejszą, opracowują większość praw, doradzają cesarzowi i sprawują pieczę nad poszczególnymi rejonami państwa. Zwykle dobrze dogadują się między sobą, choć konkurencja na poszczególne stanowiska i idące za nią interesy są przyczyną ciągłych napięć. Inaczej sprawa ma się w stosunku do pomniejszych arystokratów, którzy dopiero starają się wspiąć na wyżyny.
Generalnie Dwór nie jest zwierzchnikiem wojskowym, a co najwyżej poszczególni jego członkowie mogą posiadać takowy stopień, między innymi oczywiście grupa głównych generałów, którzy podlegają bezpośrednio cesarzowi. Armia Medevarska jest dość nowoczesna, wyposażona w znacznej większości w broń palną, wybuchową oraz jej warianty służące komunikacji. Zapisała się w historii jako całkiem potężna, ale dość młoda, w dodatku samo nastawienie do żołnierzy jest mieszane wśród obcokrajowców. Wiadomo jednak, jak wygląda wojna.

POLITYKA ZAGRANICZNA

Trzeba przyznać, że polityka prowadzona przez Medevarczyków jest bardzo pokojowa, jakby nauczeni przez lata wojen postanowili nigdy więcej do nich nie dopuszczać. Nie jest to do końca prawda, gdyż cesarstwo potrafi otwarcie bronić swoich interesów, nigdy jednak nie dążą do zwady jako pierwsi. Układając się z sąsiadami, starają się dotrzeć porozumienia i złotego środka. W rozmowach z podwładnymi są dość otwarci na ich propozycje i potrzeby, jasno jednak wyznaczając kilka nieprzekraczalnych granic. Fakt faktem, że politycy Medevaru czują się dość bezpieczni zarówno przez stan państwa, jak i jego dobre stosunki z sojusznikami. To u wielu bardziej ostrożnych czy niszowych tworzy obawy i wątpliwości, ale póki co cały system działa, więc nawet gdyby chcieli, nie mają do czego się przyczepić prócz tradycyjnego plucia na siebie nawzajem.

STOSUNKI

Sojusz: Sad'gha Ul, Wielkie Księstwo Ledrenii, Hargon [wasal], Konurun [wasal]
Przyjazne: ---
Neutralne: Thymin, Tenkaraou, Cesarstwo Månen, Teshatomia
Wrogie: ---

PRAWO

Prawo cesarstwa jest dość intuicyjne, podobne do tego, które znamy na co dzień. Podobnie też do niego, pełno w nim dziur, nieścisłości i ustępstw w zależnie od sytuacji. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka aspektów.
Na skutek układów z Sad'gha Ul niewolnictwo w Medevarze jest dozwolone, ale podlega ścisłej restrykcji i ograniczeniom. Legalne jest posiadanie niewolników pod warunkiem, że ma się na to dokumenty. Zgodnie z prawem osoba, której akt własności nie istnieje, nie jest niewolnikiem, gdyż nie można jej tego udowodnić. W wyjątkowych sytuacjach możliwe jest sporządzenie dodatkowych (nowych) kopii aktu własności. Najłatwiej zrobić to za północną granicą. W Medevarze rzeczami takimi zajmuje się Cesarska Agencja Niewolnicza, której skomplikowane procedury prowadzą właściciela przez szereg uwierzytelniań i kontroli. Posiada swoje oddziały w Afraaz, Selinday, Ramis i Sear, zaś główna siedziba znajduje się w Północnym Adren. Na terenie cesarstwa zabronione jest handlowanie ludźmi i innymi rasami rozumnymi, za wyjątkiem niewolników zgłoszonych wcześniej do CAN. Przechodzą oni badanie kontrolne w celu sprawdzenia czy są dobrze utrzymani, zaś ich pochodzenie jest dokładnie sprawdzane pod względem legalności. Każdy niewolnik ma prawo do życia, poszanowania i dobrego traktowania, musi mieć zapewnione miejsce do odpoczynku, wyżywienie i opiekę medyczną. Zabronione jest nadwyrężanie ich pracą oraz nadużywanie środków przymusu. Zwykle ciężko jest ustalić tu jednoznaczną granicę, co niejednokrotnie powoduje spory z przybyszami z północy, ewentualnie sprawia, że przedstawiciele prawa przymykają oko na poczynania obcokrajowców i nie tylko. Niewolnik ma zaś obowiązek wykonywać wszystkie rozkazy swojego właściciela pod warunkiem, że nie kłócą się one z jego podstawowymi prawami. W praktyce zwykle traktuje się ich na równi ze zwierzętami. Na terenie Medevaru zabronione jest nadawanie wolnym osobom i obywatelom statusu niewolnika. Wyjątek stanowią dzieci urodzone przez takowe kobiety, niezależnie od statusu ojca.
Jeśli o zwierzęta chodzi, to od dobrego już wieku dekret cesarza Jurgilla Jamantra surowo zakazuje znęcania się nad nimi i wykorzystywania ponad miarę. Za czyn taki można było trafić do więzienia, teraz jednak zwykle kończy się to wysoką grzywną i odebraniem żywego inwentarza, który zostaje przekazany schroniskom lub chętnym kupcom.
Jak najbardziej funkcjonuje kara śmierci, która nie jest równoznaczna z karą dożywocia. Tę drugą stosuje się rzadziej, jako że wymaga utrzymywania więźnia. Dopuszcza też ryzyko ucieczki, przez co najgorsi złoczyńcy zawsze skazywani są na egzekucję. Karę dożywocia można dostać za wielokrotne przestępstwa średniej wagi takie jak zbójectwo, kradzieże, napady, korupcję na najwyższym szczeblu, przemyt poważnych towarów jak narkotyki, kradzione technologie, niewolnicy. Za pojedyncze przestępstwa zwykle dostaje się odsiadkę w więzieniu, grzywnę, prace przymusowe. Oczywiście zależy to od decyzji sądu, który albo posiada swoją siedzibę w danym mieście, albo złożony jest z sołtysa, rady miejskiej i wszystkich świadków i obrońców.
Oprócz aresztu w każdym posterunku milicji i straży, na terenie kraju znajduje się pięć więzień w głównych miastach, przy czym najgorszą sławą w świecie przestępczym szczyci się to w Selinday.
Powszechnie znane i przestrzegane jest prawo o nietykalności posłów, zarówno własnych, jak i zagranicznych. Każdy poseł ma mieć zapewnione bezpieczeństwo na czas swojej podróży, a także wyżywienie i pomoc w razie potrzeby. Za złamanie tego prawa płaci się głową, tak jak również za podszywanie się pod posłańca. Ich znakiem rozpoznawczym jest flaga swego kraju wraz z białym gołębiem w centrum lub też biała flaga opatrzona wizerunkiem kruka, która jest uznawana na terenie całego kontynentu jako apolityczna.

GEOGRAFIA

Klimat panujący w Medevarze można przyrównać do czegoś pomiędzy strefą tropikalną a umiarkowaną. Temperatury są zwykle wysokie, latem oscylują w przedziale 25-35°C, a w ziemie rzadko dochodzą do zera. Oczywiście wszystko zależy od miejsca, zachodnie wybrzeże charakteryzuje się dość wilgotnym i zielonym krajobrazem z akcentem śródziemnomorskim. W miarę podążania na wschód, zmienia staje się bardziej sucha, a kwieciste łąki zastępują trawiaste stepy, których główna różnorodność skupia się wokół koryt rzek spływających z gór. Tam notowane są najwyższe temperatury i próżno szukać śniegu nawet w środku zimy. Obszar Równiny Senemskiej znajdujący się pomiędzy pasmami gór, a od wschodu zamknięty gęstą ścianą lasu jest tutaj przodujący. Potężna Puszcza Kirtańska rozpoczyna się sucho i monotonnie, roślinami odpornymi na takie warunki, ale wraz ze zbliżaniem się do wschodniego wybrzeża, ukazuje się jej charakter - las niczym gąbka pochłania wszelką wilgoć znad Morza Burz, tworząc rozległe jeziora i bagna, które jednak leżą już poza granicą kraju. Zarówno Góry Koronne, jak i Sebvor charakteryzują się znacznie chłodniejszym klimatem wraz ze zwiększającą się wysokością, a roślinność stepów zastępują lasy mieszane i bory, aż w końcu suche krzewy. Pasmo Sebvor jest stosunkowo stare i ma łagodniejsze zbocza, ale to nie przeszkadza mu również przekraczać granicę wiecznego śniegu, który stanowi ważne źródło wody zasilającej równinę po jednej i drugiej stronie. W wielu górskich wioskach przez przynajmniej dwa miesiące sypie śnieg.

PRZYKŁADOWE IMIONA I NAZWISKA

Imiona męskie
Adrenan, Jatravil, Gaspard, Gartton, Gerlemay, Amron, Krayen, Ksavier, Cyrus, Manais, Obravill, Worthan

Imiona żeńskie
Aslaya, Vivian, Ilinea, Karin/a, Mary, Brigit, Karmen, Estera, Suzan, Kasandra, Serafina

Nazwiska
Harthill, Krohtlyn, Sardunil, Marrok, Landveyal, Vathylis, Orm, Parrhok, Unnervan