Wojsko

Generalnie Dwór nie jest zwierzchnikiem wojskowym, a co najwyżej poszczególni jego członkowie mogą posiadać takowy stopień, między innymi oczywiście grupa głównych generałów, którzy podlegają bezpośrednio cesarzowi. Armia Medevarska jest dość nowoczesna, wyposażona w znacznej większości w broń palną, wybuchową oraz jej warianty służące komunikacji. Zapisała się w historii jako całkiem potężna, ale dość młoda, w dodatku samo nastawienie do żołnierzy jest mieszane wśród obcokrajowców. Wiadomo jednak, jak wygląda wojna.
Do służy przyjmowani są wszyscy zdolni do walki, jednak wyższe stopnie (powyżej majora) mogą zdobywać jedynie ludzcy obywatele cesarstwa.
Wraz z reformą wojska, która miała miejsce w 1738 r. z rozkazu cesarza Froghtella Garnamara, wojska lądowe Medevaru noszą mundury zapewniające minimum widoczności ze strony wroga, utrzymane w odcieniach brązu i zieleni. Symbole narodowe oraz przynależności wojskowej zebrane są na odpowiednio podzielonej tarczy na prawym ramieniu, zaś na lewym widnieje podobna tarcza określająca stopień danego żołnierza. Mundur marynaryski jest utrzymany w surowych odcieniach zieleni i szarości z akcentami w kolorze czerwonym i złotym.

---

Stanowi zdecydowanie główną siłę armii medevarskiej. Wykorzystywana szeroko do wszelkich operacji i manewrów, choć w ostatnich czasach unika się wysyłania jej do walki bezpośredniej, by ograniczyć straty w ludziach. Zamiast tego stosowana jest dywersja, wojna szarpana i walka dystansowa. Dzieli się na piechotę lekką, ciężką oraz infanterię specjalną.
Piechota lekka - odziani w mundury podszyte skórą, zapewniające co prawda małą ochronę, ale za to doskonałą mobilność. Podstawowym uzbrojeniem takiego żołnierza jest długi sztylet, pistolet skałkowy z zapasem amunicji oraz muszkiet z bagnetem. W razie potrzeb wyposaża się ich też w jednoręczne miecze, granaty lub kusze czy łuki. Wykorzystywana jest w akcjach zwiadowczych, nękaniu wroga drobnymi atakami, dywersji, ale przede wszystkim jako strzelcy, zarówno łucznicy, jak i muszkieterzy.
Piechota ciężka - ich zasadniczą zaletą jest pancerz okrywający tors, golenie, ramiona oraz głowę. Zwykle jest wykonany ze skóry wzmacnianej metalem w strategicznych miejscach. Długie rękawice chronią dłonie i przedramiona od zewnątrz, a wysokie bury osłaniają dolną część nóg. Zamknięty hełm chroni maksimum twarzy, jego najsłabszym punktem są stosunkowo duże otwory na oczy. Mogą posiadać tarczę w postaci wysokiego pawężu. Wyposażeni są podstawowo w długi sztylet, muszkiet z bagnetem oraz kuszę cięciwową lub sprężynową. Coraz rzadziej widzi się wykorzystanie pikinierów ze względu na zastępowanie ich funkcji przez bagnety i dobrze wyszkolonych strzelców. Mobilność ciężkiej piechoty jest mocno ograniczona, zwykle stawia się ją na czele wojsk do obrony przed konnicą i uderzeniem cudzej piechoty. Dobrze sprawdza się też w obronie miast i ciasnych przejść.
Infanteria specjalna - zdecydowanie jest to legenda wojska medevarskiego, wyszkolony oddział do zadań specjalnych, które ciężko byłoby powierzyć komukolwiek innemu. Niejednokrotnie współpracują z pozawojskowymi organizacjami, bywają też powoływani do służby w czasach pokoju w wyjątkowych sytuacjach. Ich mundur jest możliwie lekki i wytrzymały zarazem, zrezygnowano z pancerza skórzanego, pozostawiając jednak metalowe elementy chroniące najważniejsze organy. Otwarty hełm posiada szczelnie mocowaną z przodu maskę z wbudowanymi filtrami powietrza opracowanymi przez czołowych uczonych. Oczy chronione są przez specjalne szkła. Ich wyposażenie dalece wykracza poza kompetencje zwykłego żołnierza. Poza tradycyjnym sztyletem i pistoletem skałkowym uzbrojeni są w ostrza sprężynowe ukryte w karwaszach, kuszę sprężynową, kilka granatów, parę mniejszych bomb dymnych, kolorowe race do sygnalizacji, specjalistyczny prowiant poprawiający koncentrację i dodający energii. Cała formacja liczy sobie 30 ludzi.

autor: Virginie Carquin	Jhonar Kremth Dość świeżo upieczony generał piechoty lekkiej, mający zaledwie 49 lat. Na swoje stanowisko został wybrany przez poprzednika - Jekkyla Vaara - kiedy ten podał się do dymisji z powodu wieku. Choć poprzedni generał cieszył się uznaniem, to nie wszyscy poparli jego ostatnią decyzję. Jhonar z pewnością posiada talent taktyczny i stosowną dozę charyzmy właściwej dla dowódcy, jednak jako dowódcy stacjonującemu głównie w kraju brakuje mu doświadczenia w polu. Od czasu przejęcia dowództwa nie miał okazji sprawdzić się w żadnej wojnie i osobiście ma nadzieję, że taki stan się utrzyma. Podobno nigdy nie planował wyższej kariery wojskowej, ale zdecydowanie jest typem oportunisty. Bliznę zdobiącą jego twarz zdobył jeszcze jako szeregowy podczas drobnych potyczek granicznych z Konurunem. Kremth jest z niej dumny, zawsze powtarza, że nie należy lekceważyć wroga, nawet jeśli jest uzbrojony jedynie w zastrugany cep z nożem.
autor: jodeee.deviantart.com	Olivier Raebs Olivier to przykładny żołnierz i stanowczy dowódca. Pod jego komendą znajduje się ogół ciężkiej piechoty, którą zarządza twardą ręką. W czasie swojej kariery zdobył kilka orderów, ustawicznie też piął się na szczyt z niezmiennym, kamiennym wyrazem twarzy. Ciężko jednak o tym człowieku powiedzieć coś bardziej... ludzkiego. Niewielu go zna, praktycznie nikt tak dobrze, jakby chciał. Bardzo wycofany i zamknięty w sobie człowiek, którego zdają się nie interesować osobiste cele i pobudki. Jest dzięki temu wysoce ceniony przez większość przełożonych i arystokratów, inni zaś patrzą na niego trochę krzywo, trochę nieufnie, jednak to ten rodzaj człowieka, którego nie sposób podkopać zwykłemu śmiertelnikowi.
autor: ClassyChemist7, igmur.com	Sarane Iliamone Obecny generał infanterii specjalnej i jednocześnie najmłodszy dowódca medevarski. Ma zaledwie 42 lata, a już zdążyła zasłużyć sobie w pełni na swoje stanowisko i sławę, która dalece ją wyprzedza. Mistrzyni taktyki i podstępu, aż dziw bierze, że nie ma za sobą kryminalnej przeszłości. Od samego początku zdeterminowana co do swoich planów życiowych, bez wahania stawiała czoła każdej przeciwności losu. Po śmierci swojego poprzednika - Mirantha Karasila - w 1863 r. z rąk Varreya Jalna, objęła dowództwo jako najstarsza stopniem.

---

Wojsko pomocnicze i wspierające, a także często pierwsza siła uderzeniowa, głównie w przypadku bitew na otwartych polach. Ze względu na rozwój broni palnej i innego strzelectwa jazda w Medevarze powoli traci swoje dawne znaczenie.
Kopijnicy - zanikająca już formacja ciężkozbrojnych jeźdźców uzbrojonych w miecz, pistolet i długą kopię na końcu ozdobioną proporcem. Chronieni są całościowym pancerzem, zakrywającym również twarz, podobnie opancerzone są też konie, w tym też na przedniej stronie nóg. Kopijnicy byli zwykle używani do walki z cudzą konnicą, a także przełamywania formacji pikinierów, by przetrzeć szlak dla pozostałych jeźdźców. Obecnie są wycofywani z pola bitwy, stanowią raczej formację paradną i reprezentatywną, pojedynczych kopijników wykorzystuje się do prowadzenia sztandarów u boku dowódców.
Rajtaria - formacja konnych strzelców, wybitnie lekkozbrojnych i bardzo mobilnych. W skład odzienia jeźdźca wchodzą jedynie skórzane naramienniki, karwasze, lekki kirys i otwarty hełm, nieograniczający pola widzenia. Główną bronią są pistolety w liczbie czterech oraz rapier jako pomoc w przypadku starć bezpośrednich. Okazyjnie korzystają też z granatów. Używana jest głównie do ataków podjazdowych i flankowania, ostrzeliwania wroga wraz z szybkim odwrotem.
Kirasjerzy - ciężka jazda nosząca grube zbroje wzmacniane metalem na całym ciele. Również zbroje zakłada się koniom na barki i przednie nogi, zad, szyję oraz głowę. Uzbrojeni są w miecz jednoręczny i parę pistoletów. Stosowani są do przełamywania obrony nieprzyjaciela poprzez krótkodystansową szarżę zwartym szykiem. Znani są ze swej niezłomności i poświęcenia, stanowią oddziały uprzywilejowane, które na potrzeby treningów i właściwej formy zwolnione są z wielu zwykłych obowiązków wojskowych. Formacja utworzona została na wzór ledreńskich orlewców wraz z kilkoma modyfikacjami.

autor: ???	Arelica Ilusira Nieczęsto spotyka się kobiety na wysokich stanowiskach wojskowych, jednak Arelica nie jest taka osamotniona. Zaskakująco dobrze też dogaduje się z pozostałymi generałami, dzięki czemu zyskała sobie u nich dodatkową dozę sympatii. Jest świetnym strategiem, jednak to chyba nikogo nie powinno dziwić. To, czym może się prawdziwie poszczycić, to jej kreatywność i umiejętność spontanicznego planowania, która niejednokrotnie uratowała ją i jej oddziały przed marnym końcem na polu bitwy. Ponadto jest towarzyską i urokliwą osobą, choć w stosunku do podkomendnych - wyraźnie zdystansowaną. Obecnie wdowa bez dzieci, jej mąż Padrick zginął na wojnie w sąsiednim oddziale. Zaskakująco nikle odbiło się to na jej osobie, stąd też niektórzy pokątnie twierdzą, że nie było to zbyt udane małżeństwo.
autor: cg-zander.deviantart.com	Carman Voldebruss Dowódca rajtarii jest znakomitym strzelcem i wyjątkowo charyzmatycznym człowiekiem. W dodatku jego nietuzinkowa już aparycja skutecznie zniechęca do protestów nawet najbardziej zuchwałych chłystków. Mężczyzna ma już swoje lata, jednak to w żaden sposób nie umniejsza jego umiejętnościom bojowym. Dość łatwo rozpoznawalny po zawadiackim kapeluszu z piórkiem, którego dorobił się podczas wojen na wschodzie. Tam też, na polach przed Lanee, zarobił brzydką bliznę na twarzy w starciu z jednym z magów koruńskich. Czarodziej umknął mu tamtego dnia, zaś Carman poprzysiągł sobie zemstę, o której wiedzą wszyscy jego ważniejsi ludzie. Czeka cierpliwie na swoją okazję i z pewnością nie zamierza pójść do grobu bez uzyskania swej satysfakcji.
autor: Bryan Sola, artatation.com	Hardin Tarivael 48-letni dowódca kirasjerów ma za sobą sporo bitew, w których jego oddziały stanowiły pierwszą linię uderzeniową. Jest to człowiek bardzo specyficzny, i jeśli go spotkać poza służbą, w życiu nie powiedziałoby się, że ma z wojskiem więcej wspólnego niż chłopięcy nabór. Otwarty i uśmiechnięty do świata, pełen wiary w dobroć innych, co jednak niejednokrotnie sprowadzało na niego zawód. To zdaje się nie niszczyć pozytywnego nastawienia do życia, ani też fakt, że pogrzebał na polu bitwy więcej towarzyszy i przyjaciół, niż zdążył poznać. Jest walecznym i odważnym człowiekiem, dbającym o swoich podwładnych i nie wahającym się mówić i robić tego, co słuszne. Parokrotnie już w swej karierze wpadł przez to w kłopoty, jednak znajomości i doskonała renoma przychodziły mu z pomocą.

---

Wykorzystująca szeroki zakres żaglowców uzbrojonych w potężne działa oraz wykwalifikowaną załogę, w której wyposażenie wchodzą pistolety skałkowe, rapiery, sztylety oraz okazyjnie kusze. Komunikacja między poszczególnymi statkami odbywa się przy pomocy flag, racy lub tresowanych ptaków w przypadku większych odległości.
Spis okrętów i ogólna charakterystyka:
Karawela - 1 pokład; 4-6 dział; 50 ludzi w załodze; nadaje się do długich wypraw oraz celów rozpoznawczych.
Bryg - 2 pokłady; 16-24 dział; 150 ludzi w załodze; stosowany do rejsów rozpoznawczych, walki na pełnym morzu, eskorty oraz jako okręt korsarski.
Galeon - 2-3 pokładów; 80-200 lekkich dział lub 40-50 ciężkich dział; 700 ludzi w załodze.
Galera - 2-3 pokładów; 20 lekkich dział burtowych, 40 ciężkich dział rufowych i dziobowych; 700 ludzi w załodze, w tym około 400 wioślarzy.

autor: ???	Karham Harvedock Główny admirał floty i legenda medevarskich portów. Ma już 68 lat i zachowuje się na przynajmniej dziesięć mniej. Energia i charyzma rozpływają się wokół jego osoby niczym olej wylany na morze. Rozważny i ostrożny, co jednak nie przeszkadza mu sprawnie przeprowadzać działań. Do obowiązków i ludzi podchodzi z chłodną kalkulacją. Nie toleruje żadnej niesubordynacji, wypracował sobie też skuteczny system ewidencji podlegających mu ludzi, za wyjątkiem swoich dwóch komodorów, na których zdaje się bezgranicznie polegać. Jest wysoce ceniony na dworze cesarskim, gdzie zwykle zajmuje się sprawami czysto papierowymi, jako że brak chwilowo wojen, które wymagałyby jego uwagi.
źródło: imgur.com	Vincent Labuile Jego nazwisko przez kilka pokoleń zadomawiało się w Selinday, by móc w końcu zaistnieć na okolicznych wodach. Ma obecnie jakieś 45 lat, choć wygląda młodziej, co zdecydowanie sobie ceni. Energiczny i skory do działania, zastąpił komodora Rallsa Thelinga po tym, jak ten zginął w ostatniej wojnie z Konurunem. Jego głównym atutem jest zaradność i spryt, przydatne nie tylko na morzu, ale i w stolicy, gdzie robi za oczy i uszy admirała Harvedocka. Lojalność to jego drugie imię, jednak w stosunku do innych bywa podejrzliwy, więc jego relacje z kolegami wyglądają bardzo różnie.
źródło: artstation.com	Gabril Mathiel 52-letni komodor floty północnej, która najczęściej stacjonuje w Afraaz. Nie należy do rozrywkowych osób, choć ciężko go też nazwać mrukiem. Jest raczej tym typem żołnierza, którego zmęczyło życie z bronią w ręku, jednak nie ma możliwości jego porzucenia. W przypadku Mathiela powodem jest rozsądek i oddanie, nie koronie, lecz dowódcy. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, kto czyha na jego stanowisko i dołoży wszelkich starań, by przynajmniej dwóch z nich nie miało nigdy okazji zasmakować takiej władzy. Jako jedyny z wyższych dowódców nie brał udziału w walkach z Konurunem. Zamiast tego przypadło mu pozostanie wraz z niewielkimi oddziałami i zabezpieczenie zachodniego nabrzeża na wszelki wypadek. Nie żałował, już dawno przestał patrzeć na wojnę jak na źródło bogactwa i sławy.

---

Elitarna formacja wojskowa, stanowiąca znaczącą mniejszość. Nie porusza się jako zwarty oddział, każdy mag jest przydzielony do oddziału wojska jako wsparcie, maksymalnie dochodzi do kilku czarodziei na oddział. Jest to spowodowane głównie dużym nakładem środków i czasu na szkolenie, a także wysokiej selekcji kandydatów. W początkowych etapach mag taki uczy się klasycznej sztuki wojennej i posługiwania się różnymi rodzajami oręża. Dopiero potem, po zdobyciu stopnia przynajmniej porucznika oraz wykazaniu stosownej lojalności i rzetelności może zacząć uczyć się magii pod kątem wojennym, a następnie zyskać odpowiednią koncesję na zwykłych warunkach. Przeciętna wieku maga bojowego to 65-70 lat.

źródło: epicreads.com	Zirim Gavriev Jest zdecydowanie najmłodszym z magów bojowych, choć nie aż tak, jakby sugerował jego wygląd. Liczy sobie 52 lata, co skrzętnie stara się ukrywać przy pomocy szeregu iluzji, które poumieszczał w skrywanej pod ubraniem biżuterii. Zirim jest jednym z lepszych zaklinaczy, lecz niekoniecznie zna się na fałszywych obrazach, co można czasem zauważyć w postaci drżenia różnych elementów twarzy mężczyzny. Niemniej jest wybitnym magiem władającym zaklęciami ognia. Zaangażowany i trochę porywczy, lecz nie ma problemów ze słuchaniem rozkazów. Bezwzględny dla swoich wrogów, lubi przechwalać się sukcesami na polu bitwy.
autor: jcm2.deviantart.com	Sewerus Warlock Ostatnie czterdzieści lat spędził w wojsku, jeszcze więcej na praktykowaniu magii powietrza. Sewerus to jeden z najniebezpieczniejszych ludzi cesarza, choć z nim samym miał skrajnie mało do czynienia. Pewny siebie i zdeterminowany w dążeniu do celu. Może poszczycić się wyjątkowym hartem ducha, który nieraz pokrzepiał towarzyszących mu żołnierzy. Cóż, coś musiało, gdyż on sam jest trudny do polubienia. Pyszałkowaty mruk, tak można to nazwać. Dobrze zna swoją wiedzę i możliwości, czego nie waha się ani wykorzystywać, ani też eksponować.
autor: marcelafreireart.tumblr.com	Avras Quell 72-letni mag ziemi, który teoretycznie lata swej świetności zaczyna mieć za sobą. Wciąż jednak dobrze się sprawuje, więc nikomu nie przychodzi do głowy, by wymieniać go na niesprawdzonego młodzika. W ostatnich latach walczył na polach i za murami Lanee, jego udział znacząco przechylił szalę zwycięstwa na stronę Medevaru. Człek poczciwy i pełen mądrości, często udziela mentorskich porad młodszym czarodziejom i żołnierzom w czasie pokoju. Zwykle w podróży, angażuje się w życie szkół magii i okazyjnie organizuje tam zajęcia oraz wykłady dla różnych uczniów, niekoniecznie nawet z tej samej dziedziny, gdyż, jak sam twierdzi, wiedza nie ma ograniczeń.
autor: nr1065944.tumblr.com	Haidrick Poplinn Zmora większości dowódców, nie ze względu na umiejętności bynajmniej, a posłuszeństwo. Haidrick jest znany ze swego nieokiełznanego charakteru i wybuchowego temperamentu. Zdaje się szybciej działać niż zastanawiać, lecz wszystko co robi, choć szalone, jest wciąż spójne i działające. Prawdopodobnie tylko przez to wciąż utrzymuje swoją pozycję. Doskonały również w improwizowaniu. Ten radosny i towarzyski człowiek jest mistrzem magii wody. Całkiem nieźle zna się na żeglowaniu, gdzie niejednokrotnie pomagał na lub pod pokładem.