O alchemii

by **Mistrz Gry** Pią Kwi 03, 2020 4:29 pm

Anonim napisał:"Tego, czego oczekujesz, nie osiągniesz, jeżeli ciałom nie odbierzesz ich stanu cielesnego i jeżeli substancji bezcielesnych nie zdołasz przekształcić w ciała."

O alchemii
Czym jest alchemia? Niektórzy zwą ją królową sztuk i nauk. Obejmuje swoim zakresem nie tylko zielarstwo, ale również bestiologię, astrologię i całą inną wiedzę o świecie, mistycyzm, psychologię oraz opisuje wszelkie zasady rządzące światem i jego składniki. Alchemia, najogólniej mówiąc, zajmuje się badaniem właściwości każdej rzeczy, którą można zbadać i teoretyzowaniem tych, których zbadać się nie da. Kiedyś alchemicy żarliwie zaprzeczali istnieniu magii i many, tłumacząc ją swoją własną teorią witalności. Obecnie miażdżące dowody prawie zupełnie wykorzeniły te poglądy, jednak sama teoria została i ma się doskonale jako alternatywny pogląd na wyjaśnienia sugerowane przez magów.

Teoria witalności
Zakłada, że w każdym żywym obiekcie jest zamknięta pewna doza siły życiowej. Od jej ilości zależy złożoność stworzenia, długość jego życia, a także możliwości. To ostatnie mówi przede wszystkim o tym, że im mniej dany obiekt posiada witalności, tym mniej jest w stanie uczynić rzeczy właściwych dla istot żywych, przykładowo: jeśli w zwykłym sztylecie zamknąć odpowiednią ilość sił życiowych, będzie on mógł nawet się poruszać, choć jest to sytuacja czysto teoretyczna. Stworzenia o małym zasobie owych sił mają prostszą budowę i funkcjonowanie od tych o wysokim poziomie witalności. Jeśli jej zabraknie - istota umiera, staje się tworem nieożywionym. Istnieje tu również pogląd, że witalnością da się rozporządzać przy użyciu technik alchemicznych, tj. nie tylko pozbawiać jej stworzenia, ale również powoływać do życia nowe. Wielu uważa również, że witalność sama w sobie jest pewnego rodzaju substancją, lecz bardzo trudną do wyodrębnienia, przez co jeszcze tego nie dokonano.

Teoria flogistonu
Drugim najważniejszym twierdzeniem alchemii jest teoria flogistonu, substancji obecnej w wielu ciałach, najczęściej roślinach, węglu i żywych stworzeniach. Flogiston jest, po pierwsze, bardzo łatwopalny. Zapewne pod postacią cieczy, przy działaniu wysokiej temperatury lub iskry powoduje powstanie ognia - stanowi dla niego podstawowe paliwo. Po spaleniu przechodzi w gaz, tworząc dym unoszący niedopalony pył. Ilość zawartej w danym ciele substancji określa jej zdolności łatwopalne. Inną cechą flogistonu jest powodowanie korozji metali. Jako że wszystkie metale wytwarzane są z rudy, zawierają ruditum - substancję odpowiedzialną między innymi za plastyczność, połysk i magnetyzm. Aby otrzymać metal, należy przetopić rudę w piecu hutniczym, wtedy to za sprawą temperatury flogiston z węgla drzewnego przechodzi na przemieniającą się rudę i łączy z ruditum. Powstała substancja zachowuje się stosunkowo dziwnie i często posiada cechy indywidualne dla danego metalu. Jednym z efektów tzw. flogditum jest właśnie rdzewienie lub wzmożenie właściwości magnetycznych. Metale szlachetne, odporne na rdzewienie, nie zawierają flogistonu, a podczas przetapiania rudy zwyczajnie się on ulatnia. Krytyka ze strony chemików, jakoby brak płomienia świadczył o innej naturze procesu rdzewienia jest tłumaczona bardzo prosto. Przy spalaniu utrata flogistonu jest bardzo gwałtowna, zaś powstawanie rdzy to proces powolny i obecny przy nim płomień jest tak nikły, że niewidoczny. Kolejny argument przeciwko miał dotyczyć zmiany masy wytapianej rudy metalu, która to pobierając flogiston z węgla, zmniejsza swoją wagę. Tak powstała teoria o dwóch odmianach flogistonu. Czysty o masie dodatniej oraz połączony z ruditum, który posiada masę ujemną. Taka substancja, wedle wszelkich zasad matematyki, zmniejsza wypadkową masę przetopionego metalu.

SŁOWNIK

Mikstura - mieszanina co najmniej dwóch składników, dająca przewidywalny efekt.
Koktajl - mieszanina co najmniej dwóch składników, której efektu nie można przewidzieć bądź nie jest on odkryty.
Wywar - woda zawierająca wygotowane w niej składniki różnego pochodzenia, które zostają odcedzone.
Dekokt - wywar składający się jedynie z roślin.
Eliksir - mieszanina co najmniej dwóch składników, posiadająca różne właściwości zależnie od danych czynników.
Hyle - obiekt składający się z co najmniej dwóch substancji.
Substancja - obiekt składający się z tylko jednego składnika.
Element - żywioł w czystej postaci, nie zawierający innych substancji. Oficjalnie istnieją cztery elementy: woda, ziemia, ogień i powietrze.
Mundabit - substancja lub hyle w postaci czystej, zawierająca tylko to, co jej potrzebne do istnienia.
Duch - gaz.
Dusza - zapach.
Esencja - płynny wyciąg z danego obiektu.
Piąta esencja - preparat zawierający wszystkie najczystsze i najdoskonalsze cechy substancji, np. piątą esencją wina jest alkohol.
Transmutacja - całkowita przemiana obiektu, zmieniająca jego składniki, a zarazem i cechy.
Kwas - preparat działający żrąca, wyróżnia się kwas płynny i stały.
Filia - zamiłowanie.
Fobia - niechęć.
Efekt manjara - (har. manjara - kot) obiekt pochłania ciepło ze swojego otoczenia.

FILOZOFIA

O filozofii
Niegdyś prężnie rozwijana, obecnie jest zakazaną dziedziną alchemii, głównie ze względu na praktyki stosowane przez jej zwolenników. Niejednokrotnie były to skrajnie nieetyczne lub wręcz bestialskie eksperymenty na żywych stworzeniach, w dodatku sama główna koncepcja kamienia filozoficznego była przyczyną wielu sporów, wojen i zdrad. Ostatecznie sułtan Abrim Al Nahet w roku 958 zakazał jej praktykowania i nałożył surowe kary na każdego, kto złamie te zasadę. Wtedy też zniknęła większość zapisków sporządzonych na temat ich badań, głównie spłonęły w napadach straży miejskiej i kapłaństwa. Jego śladem poszły inne kraje i ludy, taka sytuacja utrzymuje się do dziś, a prawo ustanowione przez Abrima pozostało niemal niezmienne. Niestety czasy zmieniły mentalność ludzi, przez co wiele drobnych potknięć pozostaje puszczona mimo uszu, zajmowanie się filozofią stało się głównie niemiłą plotką, choć sami uczeni wciąż dobrze się z tym kryją. Głównym założeniem tego nurtu jest odkrycie kamienia filozoficznego, tajemniczej substancji, dzięki której można dowolnie przemieniać materię, tworzyć srebro i złoto z pospolitych metali oraz obdarzyć kogoś życiem wiecznym. Był remedium na wszelkie choroby i skupił wokół siebie rzeszę ludzi rządnych władzy, majątku lub też bezgranicznej sławy. Filozofowie utrzymują, że kamień jest jedynym, co potrafi złamać zasady rządzące światem, stąd też wielu z nich zaczęło kwestionować istnienie bogów, zamiast tego stawiając kamień filozoficzny, który znajduje się poza zasięgiem śmiertelników. Inni uważali, że jest to dar właśnie od bogów i czeka na swoje odkrycie. Nie zawsze byli bezwzględni w swych metodach, jednak porażki i wizja bogactw powoli rozcierały i przesuwały granice. To właśnie filozofowie powołali do istnienia najpierw hybrydy, a potem chimery, początkowo jako efekt i obiekty swoich badań. Dopiero filozof Tahir Al Mun przerobił je na istoty użyteczne w życiu codziennym.

Kamień filozoficzny
Piąty element, łączący w sobie wszystkie cztery pozostałe, mistyczna substancja pozwalająca zmieniać pospolite metale w szlachetne poprzez proces transmutacji. Największym tego fenomenem miał być fakt, że nie musi być tu zachowana zasada równowagi i można wytworzyć dowolną ilość złota przy pomocy jednego kamienia. Pod jego wpływem rtęć krzepnie, zmieniając się właśnie w ten kruszec. Kamień jest niepalny i nie pochłania wody, a wpatrując się w niego, człowiek widzi całą ferię barw, choć on sam ma być lśniący i czerwonawy. Przy jego pomocy można również otrzymać eliksir życia, dający nieśmiertelność temu, kto go wypije, jednak o szczegółowym przepisie literatura milczy. Najbardziej popularnym poglądem na temat otrzymania kamienia jest wielokrotny proces rozkładania i oczyszczania substancji w czystej postaci, najczęściej stosowano dziesięć stopni oczyszczania, a cały eksperyment rozkładano równomiernie w czasie roku, by każdy produkt mógł się dobrze ustalić. Samo oczyszczanie przeprowadza się w alembiku, zaś ostateczny proces w jaju filozoficznym - dużym naczyniu zawierającym w sobie piec, zwany atanorą. Prawdziwe kłopoty filozofów rozpoczęły się w przedziale od 550 do 600 roku wraz z pojawieniem się hipotezy o błędnym szukaniu źródła kamienia. Według zwolenników nowego poglądu, nazywanego przez nich samych esencjonalnym, kamienia należało poszukiwać w piątej esencji najbardziej zmiennego aspektu świata, czyli ludzi i istot im podobnych. Życie ma być źródłem i motorem przemiany świata, więc też pierwowzorem wszelkiej transmutacji, natomiast przemieniając samo życie, można pobudzić ów motor do działania, dzięki czemu będzie prostszy do izolacji. Ten właśnie składnik żywych istot określa się jako ich piątą esencję, coś, co odróżnia je od martwych elementów świata, które pozostają niezmienne.

ZNANI ALCHEMICY

źródło: twitter.com	Soresim Naflear Jeden z dwóch czołowych uczonych Medevaru, znany zarówno ze swoich odkryć teoretycznych, jak i owocnych wypraw badawczych oraz eksperymentów. Obecnie liczy sobie 87 lat i nie opuszcza Selinday, gdzie urządził sobie wygodne gniazdko w samym sercu dzielnicy burżuazji, skąd już tylko rzut kamieniem do włości cesarskich. Często bywa na dworze i doradza władcy w swojej dziedzinie, równie często też zagląda do laboratoriów, choć zapalczywość i energiczność tamtejszych inżynierów zaczyna wykraczać poza jego możliwości. Ci, którzy poznali go osobiście, mówią o nim bardzo ciepło, choć w sprawach istotnych okazuje się surowym i zdeterminowanym człowiekiem. Jest też uparty, co często ukazywało się w jego nieustających staraniach nad postawioną tezą.
źródło: reddit.com	Garret Hanskonner Z jego nazwiskiem wiąże się kilka ciekawych historii, poczynając od tego, że Hanskonnerowie byli jednym z rodów rządzących jeszcze w czasach, kiedy Księstwo Senemskie zniknęło z mapy zastąpione nowymi granicami Konurunu. Gorzej wiodło się im później, kiedy to Koruńczycy zostali przegnani, a miano kojarzone było z wrogami publicznymi. Przez kolejne lata rzeczy cichły i rozbrzmiewały, aż pradziad Garreta - Jordin - zabrał się za podbój nauki. Dziś nie taki już młody dziedzic Hanskonnerów jest drugim z nadwornych alchemików cesarza, aczkolwiek rzadko bywa w stolicy. Całymi miesiącami pochłaniają go badania, którymi zwykle zajmuje się w swoich włościach po wschodniej stronie Gór Sebvor. Liczy sobie 54 lata, ale już zdążył osiwieć, czego powód jednak skrzętnie ukrywa. Żonaty dwa razy, nie miał szczęścia ani do miłości, ani też dzieci. Prywatnie raczej mrukliwy, ale o niezmiennie błyskotliwym umyśle.
autor: avvart.deviantart.com	Nieśmiera z Gorzlic Ciężko znaleźć bardziej niepasujące do właściciela imię. Nieśmiera jest władczą i odważną kobietą, która nie waha się sięgać po wszystko, co jest jej należne lub czego potrzebuje. W młodości kilkakrotnie wpakowała się przez to w prywatne kłopoty, póki jej umiejętności nie dostrzegł książę Jarvit. Dał jej środki i czas na doskonalenie swoich zdolności, pogłębianie wiedzy, w zamian otrzymując niezwykłe wsparcie dla swoich ludzi, interesów i żołnierzy. Szybko dotarło to do samego Wielkiego Księcia Ledrenii, który zadowolony z oglądanych efektów i wierności kobiety, zaproponował jej współpracę na polu całego kraju. Obecnie nazywana Książęcą Wiedźmą 38-letnia Nieśmiera jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych dworu, a wielu niewtajemniczonych, prostych ludzi patrzy na nią z nieufnością lub nawet niepokojem.
źródło: artstation.com	Irab Tihan Al Sali Sad'gha Ul od zawsze było ojczyzną alchemików, niezależnie od tego jak bardzo pozostałe kraje starały się ich doścignąć. Irab jest tego doskonałym przykładem. Jako Wielki Wezyr nie miał problemu z dostępnością ani wiedzy, ani narzędzi. Praca naukowa niejednokrotnie mocno go pochłania, więc zwykle wysługuje się swoimi urzędnikami w pozostałych sprawach. Bardzo dociekliwy człowiek, wręcz podejrzliwy dla wszelkich spraw, które wydają mu się niejasne lub też zbyt proste w swoich wyjaśnieniach. Ostatnio pracował również nad udoskonaleniem wielu sprzętów alchemicznych, co miało pomóc nie tylko w przyrządzaniu lepszych misktur, ale przede wszystkim w dogłębniejszym badaniu otaczającego go świata.
źródło: tumblr.com	Halit Anahan Choć nie posiada ani wielkiego majątku, ani też głośnych odkryć czy dobrych znajomości, imię Halita często przewija się przez miejskie ploteczki. Po pierwsze, ma opinię dziwaka i odludka, wędruje między miastami, nigdzie nie zatrzymując się na dłużej niż parę tygodni. Ma jakieś 47 lat, choć nikt nie jest tego do końca pewien, nie należy do osób wylewnych. Do ludzi odnosi się z pewnym lekceważeniem i dystansem, mówi tylko tyle, ile faktycznie musi. Kiedyś pilnie studiował historię alchemii w Galhad, ale porzucił naukę i wyruszył w swoją podróż jako wolny strzelec. W tym czasie zyskał sobie reputację w kilku miejscach jako przydrożny medyk i specjalista od ziół i mikstur za niską cenę. Wypytywał, grzebał w księgarniach, archiwach i zbierał informacje na często nietuzinkowe tematy fizjologii, botaniki i archeologii swego kraju.