Kanon piękna i sztuka

Zdecydowanie szczupła i wysportowana sylwetka jest bardziej pożądana od tęgiej lub anorektycznej, przy czym ta druga kojarzy się raczej ze starcami lub przedwczesną chorobą. Cera nie powinna być zbyt jasna, ale też nie za ciemna czy za bardzo różowa. Idealny odcień można nazwać oliwkowym lub "lekką opalenizną". Najcenniejsze są włosy ciemne lub barwione. Farbowanie włosów jest oznaką nie tylko majętności, ale zmysłu artystycznego, o ile jest to zrobione dobrze i z rozmysłem. Powinno podkreślać twarz i charakter danej osoby. Same włosy powinny być długie i zadbane. Wśród elfów krążą dziesiątki różnych fryzur zarówno samych, jak i ozdobionych różnorakimi spinkami, wstążkami czy kwiatami wplatanymi między pasma. Dwóch ostatnich raczej nie używają mężczyźni, chyba że młodzieńcy dopiero wkraczający w dorosłość. Pożądany jest u nich wysoki wzrost i wyraziste rysy twarzy. Palce powinny być smukłe, a paznokcie nie przycięte do samej skóry i to się tyczy obydwu płci. Sylwetka kobiety powinna być przede wszystkim harmonijna, nie przesadzona w żadną stronę. Biodra szersze od talii, co pozostaje niezmienne od zamierzchłych czasów. Jest wiązane z rodzeniem zdrowych dzieci. Oczy powinny być raczej duże, ale nie nieproporcjonalne. Cenione są ciemne, za wyjątkiem tych wyraźnie brązowych, które znajdują się na końcu kolejki. Na drugim miejscu leżą zielone, potem błękitne i miodowe.
Sztuka leśnych elfów obraca się głównie wokół pieśni i obrazów. Te pierwsze często są śpiewane a capella, co jest prawdziwym kunsztem i znakiem rozpoznawczym dobrego barda. Elfy preferują melodie spokojne, ale nie za bardzo smętne czy melancholijne. Powinny się kojarzyć raczej z odpoczynkiem po wielkich trudach. Chwalą wyczyny bohaterów, opowiadają o niezwykłych przygodach i dalekich krainach, czasem mówią też o codzienności, jednak nie dosłownie, a w zgrabnych porównaniach i przenośniach, które słuchacz musi rozszyfrować. Obrazy rzadko umieszczane są na płótnie, raczej na naczyniach, będąc jednocześnie doskonałą ozdobą. Mogą przedstawiać różnorakie rzeczy, ale dominuje motyw roślinny i zwierzęcy. Charakterystyczne jest też malowanie ciała w różne abstrakcyjne wzory i motywy roślinne. Służy do tego henna, ohra i tym podobne substancje. Leśne elfy nie wykonują raczej tatuaży, choć znają tę sztukę od ludzi i swych pustynnych kuzynów, których ostatnimi czasy udaje im się więcej spotykać.