RELIGIJNOŚĆ
Główną religią jest tu
Aranaiz, wywołując znaczny wpływ na mentalność ludzi i ich system wartości. Szczególnie jest to widoczne w biedniejszych sferach, gdzie religia stanowi równie pewną obietnicę na lepsze życie, co praca i rodzina. Aranaiz wprowadza własne dodatkowe święta i obrzędy do życia codziennego, a także macza palce w polityce. Na to ostatnie nikt nie patrzy przesadnie źle, przyznając, że jako ważny składnik społeczeństwa kapłani jak najbardziej mają prawo głosu. Nie znaczy to jednak, że nie wolno na nich narzekać. Wolność słowa jest jedną z największych broni przeciętnego mieszkańca przeciwko władzy i generalnie pozostaje ona bez konsekwencji, póki nie narusza porządku publicznego lub statusu owych duchownych. Trzeba przyznać, że Aranie mają bardzo specyficzne podejście do głoszonego pokoju i łagodności. Wiele ich praw mogłoby się zdawać dyskryminujących, parę obrzędów i zwyczajów — okrutnych, ci jednak wierzą, że są sprawy, w których radykalne podejście jest niezbędne dla dobra wszystkich zainteresowanych. Ignorowanie takich przypadków może być zgubne nie tylko dla siebie, ale też wszystkich zainteresowanych, a obraza bogów może przynieść nieszczęście na całą okoliczną społeczność. W stosunku do innowierców są raczej neutralni. Nie pochwalają ich postawy oczywiście, ale nie czują potrzeby potępiania ich przekonań i sposobu życia, dopóki te nie zaczynają ingerować w ich własne.
RODZINA I PRACA
Tradycyjnie panuje patriarchalny model rodziny, w którym mężczyzna zarabia pieniądze na utrzymanie, a kobieta wraz z młodszymi dziećmi zajmują się domem. Tak to też zwykle wygląda na wsiach, gdzie ani edukacja, ani też różnorodność zajęć nie są zbyt szerokie. W miastach znacznie wyraźniej widać pojawiającą się tendencję do doceniania pracy kobiet, zwłaszcza samotnych. Co prawda nie mają jeszcze poparcia w dziedzinach naukowych, ale nikt nie zabrania im ich zgłębiać. Podobnie sprawa ma się w wojsku, choć tam znacznie częściej spotyka się wyjątki, zwłaszcza w przypadku ras innych niż ludzie. Na taki stan rzeczy bez wątpienia wpływ miała broń palna i to głównie w lekkich formacjach strzeleckich spotyka się walczące panny. Bardzo źle by patrzono na pracującą w wojsku matkę, stanowi to zbyt duże zagrożenie dla dzieci. Część kobiet znaleźć można w marynarce, w pracach nie wymagających dużego wysiłku, jako że chcąc nie chcąc dysponują mniejszą siłą. Część z nich znaleźć można w gazetach i sklepach, ale typowo kobiecym zajęciem jest szycie, gotowanie, sprzątanie i działalność artystyczna. W bogatszych rodzinach często korzysta się ze służby i opiekunek do dzieci, dzięki czemu pani domu może oddać się swym pasjom i pomysłom.
Poza nauką dzieci bogatszych rodzin nie mają zwykle wiele obowiązków. Nie w formie pracy, bo czas wypełnia im szlifowanie wiedzy i umiejętności towarzyskich jak etykieta, taniec czy gra na instrumentach. Prawdopodobnie najwięcej wolnego czasu mają dzieci mieszczan, których niewielkie domy i mieszkania nie wymagają dużej uwagi, a sami rodzice zajęci są swoimi sprawami. Podobnie sytuacja ma się w slumsach, choć codzienność ich mieszańców aż nazbyt często skupia się na zdobyciu środków do życia.
W Medevarze funkcjonuje pojęcie emerytury, ale wyłącznie dla zawodów, w których występuje bezpośrednie ryzyko choroby i śmierci. Pieniądze są wypłacane przez państwo. Również wiek przejścia na emeryturę nie jest narzucony, a decyduje o nim medyk, który orzeka, czy dana osoba może czy nie może dalej wykonywać swojej pracy. W przypadku innych osób - samotnych lub schorowanych - funkcjonują domy starców i domy opieki, którą można też znaleźć bezpośrednio u kapłanów lub medyków. Zwykle mogą przyjąć tylko ograniczoną ilość osób na darmowym utrzymaniu.
