Cesarska Agencja Niewolnicza

by **Mistrz Gry** Pon Lis 09, 2020 11:12 pm

OPIS OGÓLNY

Cesarska Agencja Niewolnicza zajmuje się wszelkimi sprawami w kwestii osób ze statusem niewolnika, udowodnionym i domniemanym. Dba o porządek i przestrzeganie ich praw ustanowionych przez samą Agencję, a zatwierdzonych przez samego cesarza i jego kanclerzy. CAN składa się z wielu warstw decyzyjnych i wykonawczych, jako że swoje początki miała głęboko zakorzenione w kształtującej się medevarskiej biurokracji. Opinie na ich temat bywają mieszane, zwłaszcza wśród samych zainteresowanych. Jedni bardzo chwalą sobie skuteczne działanie organizacji, inni pokątnie narzekają na nią z tego samego powodu. Choć wyższe warstwy sięgają tu cesarskiego pałacu, to nie tak trudno zostać pracownikiem Agencji, wystarczy przyjść do jednej z placówek i wykazać się minimalną umiejętnością zrobienia czegokolwiek. Z racji finansowania z podatków i własnych dochodów handlowych mogą pozwolić sobie na liczny personel, nawet doszkalany w trakcie na tych niższych stopniach.

PRAWA I OBOWIĄZKI

Nadrzędnym obowiązkiem CAN jest dbanie o to, by właściciele niewolników przebywających na terenie Medevaru przestrzegali ich praw i innych regulacji. Te wyglądają mniej więcej tak:

Osoba, której akt własności nie istnieje w żadnym egzemplarzu do wglądu CAN nie może być uznana za niewolnika na terenie Medevaru. Możliwe jest domniemanie statusu niewolnika, co musi zostać wnikliwie zweryfikowane przez CAN.
Właściciel może wystąpić o sporządzenie kopii dokumentów niewolnika w dowolnych celach.
Wszelkie próby handlu niewolnikami, które nie zostały zgłoszone i zaakceptowane przez CAN są uznawane za nielegalne i ścigane na równi ze zniewoleniem osób wolnych. Proces sprzedaży jest nadzorowany przez CAN, które może być pośrednikiem.
Każdy niewolnik przechodzący przez CAN musi przejść kontrolne badania medyczne. Niemożliwe jest eksploatowanie czy sprzedaż niewolników, których stan zdrowotny na to nie pozwala, tj. widoczne są w nim przejściowe ubytki lub stałe, które uniemożliwiają wykonywanie wybranej dla nich pracy.
Każdy niewolnik musi pochodzić z legalnego źródła, tj. placówki możliwej do zweryfikowania przez CAN.
Każdy niewolnik ma prawo do życia, poszanowania i dobrego traktowania, musi mieć zapewnione miejsce do odpoczynku, wyżywienie i opiekę medyczną. Zabronione jest nadwyrężanie ich pracą oraz nadużywanie środków przymusu.
Niewolnik ma obowiązek wykonywać wszystkie rozkazy swojego właściciela pod warunkiem, że nie kłócą się one z jego podstawowymi prawami.
Niezależnie od statusu ojca, dzieci matki przebywającej w niewoli stają się automatycznie niewolnikami i własnością właściciela matki. Wszyscy niewolnicy urodzeni na terenie Medevaru muszą zostać zarejestrowani w bazie CAN.
Niewolnik nie może uczęszczać do publicznej szkoły.
Niewolnik nie może posiadać dóbr materialnych i nieruchomości, wszystkie jego rzeczy prawnie należą do jego właściciela. Wszystkie dobra intelektualne należą do niewolnika, lecz tylko jego właściciel może nimi zarządzać i może to robić w pełnym zakresie.
Wszyscy niewolnicy nieposiadający właściciela lub przebywający w kraju bez jego obecności stają się własnością CAN. Wyjątek stanowią niewolnicy posiadający dokument wydany przez właściciela, zaświadczający, że zgodził się na ich podróż i bierze za nią odpowiedzialność.
Niewolnicy będący własnością CAN przechodzą badania kontrolne i ewentualne leczenie, po czym trafiają na otwartą sprzedaż. Zyski ze sprzedaży zasilają budżet CAN, po odjęciu stosownych podatków.
Na wniosek świadków CAN ma prawo wkroczyć na prywatną posesję i dokonać kontroli przebywających tam niewolników. Kontrole zlecone przez dyrektora ds. bezpieczeństwa nie wymagają dodatkowych zezwoleń.
CAN ma prawo konfiskaty każdego niewolnika, którego stan wskazuje na łamanie jego praw lub jeśli istnieją inne wiarygodne przesłanki co do tego. Skonfiskowany niewolnik przebywa w depozycie CAN do czasu wyjaśnienia sprawy.
CAN ma obowiązek udzielić pomocy wszelkiego rodzaju właścicielowi, który dobrowolnie zgłosi się z problemem odnośnie swoich niewolników.
W przypadku złamania prawa o niewolnictwie w roli oskarżyciela lub biegłego występuje CAN.

NAJWAŻNIEJSI CZŁONKOWIE

autor: Victor Volkov, Olga Jaworska, artstation.com	Admei Avergard Obecny dyrektor Agencji, trzymający pieczę nad jej sprawnym działaniem. Liczy sobie 47 lat, zaś przewodniczy tu od ośmiu. Zdążył wyrobić sobie u innych opinię poważnego i rzetelnego człowieka, który swoje obowiązki przedkłada ponad względy osobiste. Niektórzy nazywają go nieczułym, co bardziej zuchwali okrutnym, to drugie zdecydowanie odbiega od prawdy. Jest surowy tak samo dla swoich pracowników, jak i obiektów tej pracy, robiąc po prostu to, co musi być zrobione, bez przesady w żadną stronę. Jest świadom opinii publicznej, jak i tego, że nie sposób jej zmienić z dnia na dzień, a zadaniem CAN od zawsze było temperowanie zachowań ludzi i nieludzi. Mimo wszystko lubi swój prestiż i posłuch, a jeśli trzeba, bez wahania wręczy wypowiedzenie najważniejszym osobom.
źródło: pinterest.com/wattpad.com	Felician Mavellan Naczelny weterynarz odpowiedzialny za sektor zdrowia i higieny. W praktyce zwykle zajmuje się robotą papierkową, zbierając raporty, rozwiązując problemy, których inni nie umieli, a także dbając o odpowiedni zasób środków dla medyków Agencji. Zdarza mu się też przewodniczyć akcjom inspekcji lub operacjom, jeśli są wyjątkowo ważne. Obecnie liczy sobie tylko 33 lata, ale już teraz zdaje się tracić zapał do pracy w porównaniu z poprzednimi, niższymi stanowiskami. Był zawsze dobry dla swoich pacjentów, choć nietrudno było dostrzec, że traktuje ich dość przedmiotowo i aż nazbyt jednakowo. Lubi określać siebie jako człowieka z powołaniem, lecz jednocześnie jest świadom swego lenistwa i niedbalstwa, które ratuje dobra pamięć. W CAN jest obecnie prawdopodobnie tylko kilku ludzi zdolnych rozczytać jego koszmarne bazgroły typowego lekarza, jednak to zdaje się go tylko bawić.
źródło: pinterest.com/wattpad.com	Cedrik Opheil Dyrektor ds. bezpieczeństwa. Pod tą ogólnikową nazwą kryje się dość ważne i złożone stanowisko, stanowiące zlepek niemal wszystkiego, co nie objęło ogółu czy spraw medycznych. Opheil zajmuje się oceną hybryd (i innych) przebywających pod opieką CAN pod względem potencjalnego zagrożenia z ich strony, określa warunki ich przetrzymywania, miejsce i towarzystwo. Czuwa nad rzeczami, do których dostęp mają niewolnicy, a także ludzie bezpośrednio się nimi zajmujący. Ustala niezbędne przeszkolenia poza zakresem medycznym, zleca inspekcje, zarówno w placówkach, jak i miejscach prywatnych, przy czym inspekcja z polecenia Cedrika Opheila nie wymaga dodatkowej zgody miejskiej milicji czy innych instytucji. On sam wydaje się narcystycznym i apodyktycznym człowiekiem, który przede wszystkim dba o swój nieugięty wizerunek, a tym samym i wykonywaną pracę. Z wykształcenia inżynier i tym też zajmuje się w wolnym czasie, co nie jest wcale tajemnicą przed opinią publiczną.

PLACÓWKI

Główna siedziba organizacji znajduje się w Północnym Adren, w budynku zwanym Kościanym Gmachem. Wbrew temu, co myśli wielu przyjezdnych, dla Adreńczyków nazwa ta nie ma negatywnego wydźwięku. Jest to bardzo ładny budynek z fasadą ozdobioną ciekawymi gargulcami na wzór trofeów z wielkich bestii żyjących w puszczy Hurushn. Tak jak inne oddziały, znajduje się tutaj skrzydło przeznaczone dla niewolników, pokoje pracownicze, wielka hala licytacyjna, ale przede wszystkim biura osób zarządzających i inne ważniejsze miejsca. Mniejsze placówki mieszczą się w Afraaz, Selinday, Ramis i Sear. Miejsca te nie różnią się zbytnio między sobą, co najwyżej wyglądem wpasowują w ogólny wygląd miast. Siedziba w Afraaz może poszczycić się najlepszymi kontaktami za północną granicą, toteż jeśli pojawia się sprawa do wyjaśnienia w Sad'gha Ulu, zwykle do nich zwraca się góra. Agencja w Ramis ma ciekawą opinię wśród samych niewolników, którym przyszło tam trafić, głównie przez to, że jest to opinia bardzo przyjazna. Siedziba w stolicy jest właściwie drobnym oddziałem Kościanego Gmachy wyrzuconym za wodę i stanowi głównie punkt zbiórki tych niewolników, których nie można upchnąć w Adren. Wysunięte najdalej na wschód Sear to niezbyt ciekawe miejsce. Ze względu na ograniczoną komunikację z Adren mają tu większe pole do manewru, a wiele rzeczy jest zaniedbywanych dla pieniędzy przesuwanych pod ladą.
Również państwa podległe Medevarowi posiadają swoje placówki do spraw niewolników, kontrolowane przez miejscowe organizacje: Hargońską Agencję Niewolniczą oraz koruńską Straż Celną. Znajdują się one pod zwierzchnictwem CAN, lecz to zwykle nie ingeruje w wewnętrzne prawa tych państw.

HISTORIA

Została powołana w roku 1712 w celu uregulowania zasad, na których niewolnicy z Sad'gha Ulu mogli przebywać na terenie kraju. Przed tym rokiem prawo było niespójne lub mętne, sprowadzające się do tego, że los niewolnika w całości zależał od jego właściciela. Jednak wzrost migracji ludzi i liczebności kasty niewolniczej zaczęły powodować problemy prawne, majątkowe, etyczne i medyczne. To wymusiło na władzy zajęcie jasnego stanowiska względem niewolników mieszkających i przebywających w Medevarze. Pierwszym dyrektorem CAN był Thegrim Haniwaight, który wcześniej pełnił funkcję cesarskiego urzędnika. Początkowo Agencja była organizacją wyłącznie na papierze, a do jej zadań należało ustanawianie i korygowanie aktów prawnych. Dopiero po około dziesięciu latach działalności ludzie doszli do wniosku, że to nie wystarcza, a CAN potrzebuje nie tylko środków, ale też miejsca, by móc rzeczywiście wprowadzać w życie ustanowione prawa.

O HODOWLACH HYBRYD

Różne hodowle prowadzą dokumentację na różnym poziomie. Większość z nich ogranicza się do aktów własności wypisywanych po urodzeniu, ale w tych lepszych można znaleźć pełen zapis charakterystyki, rozwoju i szkolenia każdej hybrydy, a także zaświadczenie o jej rasowości i dobrym stanie zdrowia, co oczywiście podbija ich ceny. Są to zwykle hybrydy nabywane przez kolekcjonerów i ekscentryków, osoby szukające taniej siły roboczej w zupełności zadowalają się nierasowymi futrzakami z miejskiego targu niewolników. Tyczy się to zarówno Sad'gha Ul, jak i Medevaru, lecz w cesarstwie rolę targu spełniają placówki CAN, a przechodzące przez ich ręce hybrydy otrzymują pełną dokumentację obecnego stanu. Ze względu na współpracę zagranicznych hodowców z CAN większość dokumentów trzyma się ogólnego wygodnego schematu: sposób na rozpoznanie hybrydy, krótka charakterystyka, obecny właściciel.

Dokument hodowlany:

Pochodzenie: Hodowla Hybryd Ul'Shali Haad
Numer identyfikacyjny: 65-04-24-18-2-108
Data urodzenia: 21 kwietnia 1865 roku
Miejsce urodzenia: Ul'Shali Haad, Sabas Atim

Numer ojca: 41-03-21-20-3-31
Numer matki: 47-09-23-17-1-41

Rasa: likaon
Płeć: samica
Kolor włosów: wielobarwny
Kolor oczu: brązowy
Kolor skóry: śniady
Cechy: uszy, ogon, miejscowa sierść (wzór: łaty; kolor: czarny, biały, odcienie brązu), hybrydowe uzębienie

Umiejętności: języki: jahs; podstawowe wychowanie

Własność Hodowli Hybryd Ul'Shali Haad
Cena wyjściowa: 70 000 tiali

Karta weterynaryjna:

Hodowla Hybryd Ul'Shali Haad

Data badania: 22 czerwca 1869 roku

Numer identyfikacyjny: 65-04-24-18-2-103
Data urodzenia: 21 kwietnia 1865 roku
Miejsce urodzenia: Ul'Shali Haad, Sabas Atim

Numer ojca: 41-03-21-20-3-31
Numer matki: 47-09-23-17-1-41

Rasa: likaon
Płeć: samica
Kolor włosów: wielobarwny
Kolor oczu: brązowy
Kolor skóry: śniady
Cechy: uszy, ogon, miejscowa sierść (wzór: łaty; kolor: czarny, biały, odcienie brązu), hybrydowe uzębienie

Wady wrodzone: brak
Wady psychologiczne: brak
Wzrost: 64,6 cm
Waga: 7,3 kg

Przebyte choroby: brak
Nabyte wady rozwojowe: brak
Pasożyty: brak

Akt własności:

Nazwa: Mali
Właściciel: Khairy Hamid Ali Kadil
Sprzedawca: Rashid Abbam Rashaed Jamal
Data nabycia: 14 lipca 1869 roku

Pochodzenie: Hodowla Hybryd Ul'Shali Haad
Identyfikator hodowcy: 65-04-24-18-2-103
Data urodzenia: 21 kwietnia 1865 roku
Miejsce urodzenia: Ul'Shali Haad, Sabas Atim

Rasa: likaon
Płeć: samica
Kolor włosów: wielobarwny
Kolor oczu: brązowy
Kolor skóry: śniady
Cechy: uszy, ogon, miejscowa sierść (wzór: łaty; kolor: czarny, biały, odcienie brązu), hybrydowe uzębienie

Dokument zaświadcza o przynależności hybrydy Mali do wskazanego Właściciela, niżej podpisanego jako Nabywca, który wszedł w jej posiadanie zgodnie z prawem w ramach umowy z niżej podpisanym Sprzedawcą.

Podpis Sprzedawcy: ...............
Podpis Nabywcy: ...............

W tej przykładowej hodowli numer identyfikacyjny każdej hybrydy jest tworzony na podstawie jej daty urodzenia, wieku rodziców, tego, którym dzieckiem jest z kolei, i którą hybrydą w danej placówce hodowli:
[rok-miesiąc-wiek ojca-wiek matki-numer miotu(kolejne młode z miotu)-hodowlana liczba porządkowa]

Każda hodowla może mieć swój sposób nazywania hybryd, włącznie ze zwykłymi imionami, choć zwykłe cyfry, czasem połączone z literami są wygodne i popularne. Zwykle każda też oferuje różnego rodzaju plakietki informujące w formie obroży, opasek, tatuaży czy kolczyków. Często zawierają nazwę hodowli, nazwisko obecnego właściciela i ten czy inny identyfikator/imię. Znaleźć też można oferty od mniejszych hodowców oraz prywatnych rękodzielników, którzy wykonują też identyfikatory niezwiązane z żadną placówką.
Relacje pomiędzy hodowcami bywają bardzo różne, większość można nazwać przyjazną konkurencją. Powszechnie wiadomo, że rynek ten jest bardzo dochodowy, lecz głównie dla już i tak bogatych ludzi, których stać na odpowiednie dbanie o rasowe hybrydy, a którzy oczywiście dokładają kilka tysięcy za samą swoją nazwę wybitą na plakietce. Zdecydowanie największymi hodowlami są Ul'Shali Haad oraz Weskins-Norbens, działające głównie odpowiednio w Sad'gha Ulu oraz Medevarze.

autor: NN	Ul'Shali Haad Obecnie jest to największa hodowla hybryd w Sad'gha Ul, a jej placówki rozmieszczone są w strategicznych miastach, tj. Sabas Atim, Kelalil, Shil Hanun i Nun Kamun. Specjalizuje się w czysto rasowych hybrydach, głównie prezentujących gatunki tutejsze, z pustyni, sawanny i gór, choć czasem znaleźć można również zagraniczne perełki. Wysoki standard niewolników i uczciwe traktowanie klienteli pozwalają im krzyczeć niebotyczne ceny, już za większość kilkuletnich hybrydek można zapłacić kilkadziesiąt tysięcy tiali. Obecnie właścicielem hodowli jest Abim Al Fatim Dahid, człek zbliżający się do podeszłego wieku. Jego rezydencja mieści się w okolicach Shil Hanun, wraz z całą rodziną i dobytkiem. Po niewielkiej wojnie handlowej znów lubi gościć tam swego przyjaciela Deniela Weskinsa. Swego czasu był jego wspólnikiem, lecz ich drogi rozeszły się podobno przez prywatne poglądy na temat niewolników, których Weslins traktował bardziej jak zwierzątka domowe. Inni jednak mówią, że poszło o kobietę.
autor: NN	Weskins-i-Norbens Kiedy Deniel Weskins odszedł z Ul'Shali Haad, miał przy sobie wciąż pokaźny majątek, który pozwolił mu na założenie własnej hodowli w rodzinnym kraju, wraz z nowo poznanym Richardem Norbensem. To zapoczątkowało kilkuletnią zimną wojnę między nimi a znajomym dai'lahem, lecz ostatecznie została zarzegnana, kiedy zagraniczne hybrydy okazały się nader opłacalnym towarem na północy, a panowie dogadali się w sprawie ich posiadania. Ta hodowla ma swoje placówki w Kelalil, Afraaz, Ymnakil, a także całkiem świeżą w Południowym Adren, na terenie jednej z tamtejszych farm. Wspólna niejako historia sprawiła, że ich praktyki i administracja są łudząco podobne, a choć Weskins nadal lubi myśleć o hybrydach jak rasowych psach czy koniach, to nie ma wpływu na to, co się z nimi dzieje później. Mury hodowli to często najlepsze miejsce, w jakim przyszło im żyć. Również krzyczane ceny są podobne, a południowe rasy hybryd w Sad'gha Ul potrafią kosztować grubo ponad sto tysięcy tiali, co daje nieco więcej w przeliczeniu na cesarskie drachmy.
autor: NN	Hasae Neux Hodowla mieszcząca się w pobliżu Sear, której główna siedziba leży w Hargonie. Jej właściciel, Jean Seneuphae, to młody i ambitny człowiek, który uwielbia ciekawostki. Prawdopodobnie jako jedyna duża hodowla specjalizuje się w chimerach, co zapewnia jej niezbywalne miejsce na rynku. Przedsiębiorstwo cechuje też skrupulatność i masa papierologii, czym niestety nie zachęca do ubijania interesów, lecz jakość potrafi wiele wynagrodzić. Jest też dobrym miejscem na pozbycie się niechcianych niewolników, gdyż mogą skupywać hybrydy wszelkiej maści, jeśli tylko nie są zbyt stare.
autor: NN	Thear Maveth Hodowla działająca w okolicach Morteny, oferuje hybrydy zarówno rasowe, jak i nie, przy czym te drugie są znacznie tańsze. Obecnym właścicielem jest Zenon Rebvieth, który przejął niewielki interes po ojcu i rozwinął go do rangi porządnego przedsiębiorstwa. Cieszy się dobrą opinią i przyzwoicie inwestuje w szkolenie sprzedawanych hybryd w różnym wieku. Można tu znaleźć głównie psowate i kotowate rasy, ale też zajęczaki czy gryzonie. Od czasu do czasu przewiną się inne gatunki, nawet skrzydlate czy kopytne. Nie jest tajemnicą, że właściciel ma dobre kontakty z władzą w CAN, co u niektórych wzbudzało wątpliwości, ale sprawa nigdy się nie rozwinęła.
autor: NN	Al'Zahaad Im Hodowla działająca na północy Sad'gha Ul, a dokładniej w mieście Ilan. Jej właściciel, Hazred Mun Alim Zanad, jest zaprawionym żeglarzem i posiada statki przewożące niewolników do innych miejsc w kraju oraz za granicę. Wielu z nich jest przyuczonych do takiej pracy i to na morzu ma największy zbyt, jako że samo Ilan jest nieduże i stosunkowo odizolowane od reszty świata. Gdyby to nie wystarczało, prawo sadulskie jest zupełnie po jego stronie. Już samo życie w hodowli bywa wyzwaniem, co ludzie zwykli określać selekcją najlepszych osobników. Mogą na jednym zarobić dostatecznie dużo, by było ich na to stać, a ci najlepsi tylko podtrzymują renomę doskonałych robotników czy temu podobnych.
autor: NN	Deli An Jest to stosunkowo niewielka hodowla mieszcząca się w Thyminie, w miasteczku Tiban. Specyficzne położenie tego miejsca zapewnia względny spokój, ale też więcej zasobów niż równiny. Stopniowy wyrąb lasu na obrzeżach Puszczy był jednym z pierwszych źródeł klienteli hodowli. Jej właściciel, Almaz Ayur Bikrysz Zafet, od zawsze skupiał się na umiejętnościach i dobrej kondycji niewolników niż ich rasowości. Nie znajdzie się tutaj czystych rodowodów, za to ogromna różnorodność mieszanek sprawia, że każdy znajdzie to, czego potrzebuje, nawet chimery, choć te są rzadkie. Dużym atutem natomiast jest stosunkowo przyzwoita cena.