Bestiariusz mały

by **Mistrz Gry** Wto Wrz 28, 2021 6:42 pm

autor: Azany on DeviantArt	Gryf Majestatyczna istota będąca połączeniem lwa oraz orła, a dokładniej drapieżnego ptaka i wielkiego kota, gdyż spotyka się bardzo różne odmiany barwne. Niezależnie od tego przednie kończyny gryfa są typowo ptasie, wyposażone w duże szpony, zaś tylne kocie z chowanymi w palce pazurami. Osiągają wielkość nawet dwukrotnie przewyższającą konia i żyją do około stu lat. Ich hodowanie jest popularne głównie na północy, w charakterze zwierząt wierzchowych i jucznych, choć jaja gryfów są też cennym towarem kulinarnym i podobno mają magiczne właściwości uodparniające na zimno. Dziko żyjące gryfy są drapieżnikami, żywią się wyłącznie świeżym mięsem, najchętniej osobiście upolowanym. Mają bardzo dobry słuch i wzrok, również po ciemku, choć ich szczyt aktywności przypada na świt i zmierzch. Potrafią wykonywać skomplikowane akrobacje powietrzne, włącznie z pikowaniem pionowo w dół, lubią też bawić się zdobyczą w locie. Ich gibkie ciała nadają im finezji i zręczności również na lądzie, lecz wymagają znacznie większych mięśni skrzydeł do lotu niż u ptaków. Spotyka się je w rejonach wysokogórskich całego kontynentu.
autor: brenthollowell.carbonmade.com	Guaron Rodzaj dużego, czworonożnego jaszczura, dorastającego do 1,8 metra wysokości. Jego ubarwienie jest zaskakująco kolorowe, na burym tle można znaleźć jasne pasy i kropki, błękitne przebarwienia przy głowie oraz czerwonawą grzywę z delikatnego pierza. Jego mocna budowa jest przystosowana do długiego pościgu, mającego zmęczyć zwierzynę, choć równie chętnie pożywi się padliną. Zamieszkuje tropikalne lasy za południową granicą Medevaru, gdzie poluje na wszystko, co zdoła dopaść, czasami też żywiąc się grzybami. Jego ślina jest silnie toksyczna, powoduje ropienie i gnicie ran, czasami używana przez katalamdatów w ich wojnach plemiennych i walkach z najeźdźcami. Dotychczas ustalono, że guarony są wyjątkowo terytorialne i rzadko wiążą się w pary. Składają jedno lub dwa jaja, a młode są pod czujną opieką samicy, przez co niezwykle trudno uzyskać zarówno je, jak i same jaja, które podobno są bardzo smaczne i mają właściwości afrodyzjaków.
źródło: pinterest.com/lunarciel/	Tayenth Większy i znacznie groźniejszy kuzyn hien, który zwykle bezceremonialnie przechadza się po stepach, kradnąc zdobycz innym drapieżnikom. Podobno zje dosłownie wszystko i tylko kamieni nie jest w stanie strawić. Wydzieliny jego żołądka są przez to pożądanym składnikiem alchemicznym do wytrawiania metali i wzmacniania kwasów. Tayenth dorasta do 2 metrów wysokości w kłębie i zwykle porusza się w grupach po kilka osobników. Jego sierść jest szorstka i z wiekiem zaczynają porastać ją glony, maleńkie grzyby i porosty, przez co zwierzę śmierdzi niczym stare bagno, młode jednak są kolorów piaskowych w ciemne pręgi. Agresywne i niebezpieczne tayenthy stanowią prawdziwą zmorę na szlakach, zwłaszcza nocą, kiedy ich wyczulone zmysły dają przewagę nad podróżnymi.
źródło: wattpad.com	Mimik drzewny Mimiki to złośliwe stworzenia udające coś, czym w rzeczywistości nie są, by uśpić czujność i zyskać zaufanie potencjalnej ofiary lub też zupełnie uciec przed jej wzrokiem. Ten konkretny rodzaj upodobnił się do drzew rosnących zwykle na skraju lasów, na bagnach lub polanach. Czasami można dostrzec jego świecące w ciemności oczy, których dyskretnie używa do rozpoznania się w terenie, a które nader często są mylone ze świetlikami o zachodzie. Mimik przebija ofiary swoimi długimi kończynami, wpuszczając do nich soki trawienne niczym pająk, po czym wypija rozpuszczone wnętrze. Bardzo rzadko się przemieszczają, kiedy już znajdą dogodne miejsce do polowań, zwłaszcza, że szczątki poprzednich ofiar często zwabiają wygłodniałych padlinożerców. Nie jest do końca pewne, ile mogą żyć, ale z pewnością ponad sto lat.
źródło: reddit.com	Moroth To obrzydliwe stworzenie zamieszkuje rzadko odwiedzane bagna i moczary, po których porusza się przy pomocy szczudłowatych kończyn. Jego czarne, owadzie ciało bez skrzydeł gładko przechodzi w odwłok i długi ogon, który zakończony jest ostrym szpikulcem z jadem wewnątrz. Powoduje on porażenie mięśni, a nawet trwały paraliż. Siedem bladych ślepi osadzone jest na okrągłej głowie tuż nad zębatą paszczą. Morothy dorastają do olbrzymich rozmiarów, co z czasem utrudnia im swobodne poruszanie się w lesie. Brak pożywienia to najpewniej ich główna przyczyna śmierci, gdyż pancerz pokrywający ich ciała jest niezwykle twardy i odporny na uderzenia. Jedyna szansa, by zranić istotę, to wbić się pomiędzy płyty lub uderzyć od środka. Zwykle pokazują się nocą, zwabiają je światła i hałasy.
autor: cromy55, ingur.com	Sathour Ogromny wąż o rogach na głowie rosnących poprzecznie na boki, których krawędzie są przez zwierzę systematycznie ostrzone niczym noże i stanowią jedną z broni. U górnej i dolnej szczęki znaleźć można długie kły zaopatrzone w gruczoły jadowe. Te toksyny potrafią spowodować niewyobrażalny ból rozchodzący się po całym ciele, wręcz uniemożliwiający ucieczkę dla większości śmiertelnych istot. Sathour dorasta nawet do 20 metrów długości i zamieszkuje głębiny tropikalnych lasów Hurushn, gdzie jego ciemnozielone łuski stanowią doskonały kamuflarz w zaroślach i na drzewach. Podobno można je też spotkać w Puszczy Kirtańskiej, lecz nikt nie potwierdził tych pogłosek. Wiele plemion katalamdatów natomiast czci te węże jako uosobienie jednego z ich bogów.
autor: artstation.com/leeshahannigan	Tygrea Przepiękny szablozębny kot żyjący w Hurushn, choć rzadko jest już spotykany, gdyż jego futro to cenny towar w wyrobie ubrań. Samice mogą być łatwo pomylone ze złoto ubarwionym tygrysem, natomiast samce posiadają bujne grzywy przyozdobione pręgami, a także kozie rogi na głowie. Uszy są lekko szpiczaste, zakończone pędzelkami. W dawnych czasach, a czasem i dziś jako tradycja, tygrea była ikonicznym zwierzęciem Asa, używanym przez aran do symbolicznego przedstawiania ich głównego boga. Koty te prowadzą stadny tryb życia i są skutecznymi drapieżnikami. Raczej stronią od ludzkich i elfich siedzib.
autor: artstation.com/atenebris	Riebok Groźny skrzydlaty drapieżca z Gór Koronnych, gdzie gniazduje na skalistych szczytach niedostępnych dla większości innych stworzeń. Przypomina z pokroju indyka, choć jego haczykowaty dziób to tylko zwieńczenie szczęk uzbrojonych w ostre zęby. Ciało jest dość skromnie pokryte piórami, a ptasie szpony idealnie nadają się do chwytania zwierzyny. Potrafi dorastać do ponad 2 metrów wysokości i porwać w powietrze małe dziecko. Częściej jednak żeruje na miejscu, przez co jest szczególnie niebezpieczny dla samotnych podróżnych. Ptaki te nie żyją zbyt długo, ale za to szybko się rozmnażają. Również często można znaleźć martwe młode osobniki, padłe z różnorakich przyczyn, w tym też od naturalnych wrogów i zaradnych roślinożerców, którzy umieją się obronić.
autor: NN	Leśny golem Bardzo spokojna i skryta istota. Może przypominać żywiołaka ziemi, lecz w rzeczywistości jest żywym stworzeniem, umysłowo na poziomie małpy lub kilkuletniego dziecka. Są ciekawskie, ale jednocześnie nieśmiałe i płochliwe, ich główną strategią obronną jest ucieczka z pola widzenia i udawanie głazu, w czym pomaga twarda skóra porośnięta mchem i grzybami. Co ciekawe, stworzenia te praktycznie nie wydzielają zapachu, zamiast tego chłonąc go z otoczenia, dzięki czemu jeszcze trudniej jest je znaleźć. Podobno tłuszcz z golema jest bardzo dobrym preparatem wzmacniającym i leczniczym na wiele chorób, w tym też na złamania kości oraz pomoc w rehabilitacji osłabionego ciała. Żyją bardzo długo i rzadko się mnożą, przez co ich populacja jest obecnie raczej skąpa. Ciężko tez powiedzieć coś o ich strukturze społecznej.
źródło: boredart.com	Jarchuk Urokliwe stworzenie, które można spotkać w wielu wioskach, głównie w obrębie granic ledreńskich i hargońskich, gdzie znajdują się źródła wiary w ich magiczne umiejętności. Jarchuki są psami, z jednej strony jak wszystkie inne psy, z drugiej zupełnie wyjątkowymi. Czarna maść daje im odporność na czarną magię i złe moce, zaś białe plamy nad ślepiami są mistyczną, dodatkową parą oczu pozwalającą dostrzegać duchy, demony i inne nieśmiertelne stworzenia. Dziewiąte pokolenie takich psów to właśnie jarchuki, których szczekanie odpędza demony, a ich kły stanowią dla wszystkich złych istot śmiertelne zagrożenie. Jak wiele prawdy jest w tych opowieściach, ciężko powiedzieć, jednak hodowanie jarchuków utrzymuje się wśród ludzi od tysięcy lat.
autor: artstation.com/mark_tarrisse	Dżin Złośliwy i potężny duch przepełniony magią i nierzadko gniewem. Dżiny pochodzą z rejonów Thyminu i Sad'gha Ul, gdzie powstały w bliżej dziś nieznanych okolicznościach. Podobno jest ich tylko konkretna liczba, lecz z pewnością nie odnaleziono wszystkich. Duchy te są na zawsze związane z konkretnym przedmiotem, w którym tkwią jak w więzieniu, póki nie zechce ich wyzwolić jakiś śmiertelnik. Wtedy to duch jest zobowiązany do spełnienia jego trzech dowolnych rozkazów, po czym przez jeden dzień jeszcze pozostaje wolny, nim nie wróci do swego więzienia. Jedyną możliwością, by uwolnić dżina, to wypowiedzieć takowe życzenie, zaś zniszczenie więzienia najpewniej zabija ducha, bądź też odsyła w inne miejsce. Z jakiegoś powodu jednak te bronią się przed takim rozwiązaniem, być może zwyczajnie obawiając się drogi w nieznane, a może mając świadomość swego losu.
źródło: fantasyworldsofajt.wordpress.com	Shoroth Nazywany czasami leśnym złodziejem. Osobliwa odmiana szopa, którą spotkać można głównie w Puszczy Kirtańskiej i jej okolicach. Miękkie i puszyste futro o burych odcieniach poprzetykane jest długimi, stalowo-szarymi kolcami, które zwierz może w razie czego nastroszyć. Jego ślepia są jednolicie błękitne i błyszczą w mroku, zapewniają bardzo dobre widzenie w ciemności i stanowią cenny składnik alchemiczny w tym kierunku. Shorothy mają też dobre powonienie. Zwykle poruszają się pojedynczo, ale w gniazdach przebywają w dużych grupach, dzieląc między siebie zdobyte pożywienie i inne łupy. Są wyjątkowo inteligentne, bywają złośliwe, ale tez nieufne, choć czasami można je zobaczyć w formie chowańców.
źródło: savannahhorrocks.tumblr.com	Jeloróg Bardzo rzadkie stworzenie podobne do jednorożca, lecz znacznie od niego mniejsze, dorasta do zaledwie 0,5 metra wysokości. Z budowy przypomina sarnę z dużymi uszami i czarno ubarwioną głową, gdzie na czole znajduje się pojedynczy róg. Podobno ma liczne cenne właściwości, od leczniczych, po skupiających energię magiczną. Również długi ogon, a dokładniej jego długa sierść jest cennym składnikiem, z którego robić można tkaniny na wzór jedwabiu. Jelorogi żyją w lasach, niegdyś dość powszechnie, lecz teraz można ich szukać wyłącznie w smoczej puszczy. Prowadzą tryb życia zbliżony do innych jeleniowatych.
autor: artstation.com/alexkonstad	Momaka Osobliwa istota podobna na pierwszy rzut oka do gryfa, lecz posiadająca opierzone łapy z pazurami oraz głowę najbardziej przywodzącą na myśl nietoperza wraz z długimi uszami i zadartym nosem. Ma również długą szyję oraz gęstą sierść. Lubi polować nocą, zwykle na niewielkie istoty, które porywa do swego gniazda, a potem wyrzuca, przez co na dole tworzy się małe cmentarzysko. Momaki gniazdują na szczytach górskich grani, głównie w Górach Sebvor. Trzymają się z dala od ludzi, okazyjnie tylko odwiedzają obozowiska wędrowców, którzy nie wystawią straży. Dorastają do około 1,5 metra wysokości. Ciekawą cechą jest również ich skłonność do gromadzenia błyszczących przedmiotów, które lubią zaczepiać na sobie i wplątywać w sierść. Żyją samotnie i są ssakami.
źródło: wattpad.com	Seuaru Można je nazwać leśną odmianą hieny, choć jest to duże uproszenie, gdyż znajdzie się tutaj cechy podobne do szczura i ptaków. Być może mają coś wspólnego z gryfami, lecz ich skrzydła służą już tylko do pokazu i straszenia wrogów, nie do lotu. Zwierzęta dobrze się wspinają i szybko biegają, czasami zamieszkują też nory pozostawione po innych zwierzętach. Osiągają jakieś 0,5 metra wysokości, choć zwykle mniej. Żywią się praktycznie wszystkim, od padliny, przez upolowane małe zwierzęta, po korzenie i owoce. Są częstymi szkodnikami na polach w pobliżu lasów, porywają też kury i małe kozy czy owce, czasem również psy. Mimo tępienia, ciężko się ich pozbyć przez bardzo skuteczne rozmnażanie i stadne życie, gdzie można spotkać nawet kilkanaście osobników naraz.
autor: Judazee, imgur.com	Hydra Siedmiogłowy wąż będący w opowieściach od setek, a nawet tysięcy lat. Podobno spotkać ją można na bagnach i rozległych moczarach, samotna i niezwykle agresywna istota, której żarłoczność nie zna granic. Nikt nie wie, ile dokładnie może przeżyć, ale dorasta do przynajmniej kilkunastu metrów długości od końca ogona do nosa środkowej głowy. Każda z nich przyozdobiona jest ostrymi wyrostkami, które mogą być stroszone, by przerazić wroga. Ostre jak brzytwa zęby potrafią pompować do ran śmiercionośny jad odbierający oddech, sprowadzając tym samym okrutną i powolną śmierć. W dodatku niezwykłe zdolności regeneracyjne sprawiają, że hydra, która nie została doszczętnie poćwiartowana, wkrótce się przebudzi, a wszystkie jej głowy odrosną bez szkody. Ciężko powiedzieć, czy mają odrębną świadomość, gdyż działają aż nazbyt zgodnie. Krew hydry to niezwykle cenny preparat leczniczy.
autor: artstation.com/edoardocampagnolo	Smokogryf Odmiana gryfa, prawdopodobnie, która zamieszkuje wysokogórskie tereny Sebvor. Stworzenie pozbawione jest przednich kończyn, których funkcję pełnią skrzydła zaopatrzone w szczątkowe szpony oraz błonę między pozostałymi palcami. Większość ciała pokrywają gęste pióra dające dobry kamuflaż na ośnieżonych szczytach. Potrafią bardzo dobrze gromadzić ciepło, ich ciała są znacznie gorętsze niż większości zwierząt, a krew smokogryfa jest uważana za afrodyzjak. Są zdecydowanie samotnikami i nie ma ich wiele, ewentualnie bardzo dobrze kryją się w niedostępnych dla ludzi okolicach.
autor: CaraidArt on DeviantArt	Spherys Wielki kot, którego spotkać można na równinach senemskich, zarówno na południu, jak i na północy. Jego rdzawe futro w ciemne i kremowe pasy dobrze skrywa go wśród traw i skał, zaś umięśnione ciało pozwala polować na wiele różnych rodzajów zdobyczy. Na głowie spoczywa para wygiętych do tyłu rogów, które są pomocne we wzajemnej rywalizacji oraz obronie przed wrogami. Dorasta do rozmiarów podobnych do lamparta i raczej stroni od ludzi, przez co ich rosnąca ekspansja znacząco utrudnia mu życie. Czasami można znaleźć te koty na dworach możnych panów, głównie za północną granicą jako ciekawostka i egzotyczny pupil.
autor: eclectixx.deviantart.com	Uzule Rodzaj węgorza dorastającego do kilku metrów długości. Stworzenie raczej nie szczyci się pięknym wyglądem, bardziej przywodząc na myśl żywą padlinę niż zwierzę. Posiada przednie kończyny służące za napędzające je płetwy oraz pazury, którymi łapie zdobycz, głównie ryby i małe zwierzęta, lecz po większe również może się połasić. Jego drobne łuski stanowią idealne podłoże dla glonów i wodorostów, pokrywając niemal całą skórę. To zapewnia mu niewykrywalność, kiedy leży przyczajony w mulistym dnie. Zwykle zamieszkuje bagna i spokojne rzeki na wschodnich brzegach Puszczy Kirtańskiej.
autor: brenthollowell.carbonmade.com/projects/4945466	Gagaro Ten duży kurak żyje na Stepach Senemskich, również na wybrzeżu, i żywi się różnym rodzajem zwierzyny, od owadów po małe ptaki i ssaki. Potrafi polować na zwierzęta gospodarskie, choć rzadko to robi. Nie posiada dzioba, a zamiast tego gadzi pysk i wysokie grzebienie nad oczami. Jego pióra są barwy płowej lub piaskowo-białej. Nie potrafi latać, ale za to doskonale biega, potrafi nawet doścignąć konia i utrzymać prędkość na dłuższym dystansie. Spotykany raczej samotnie. Poza dużymi jajami nadającymi się do jedzenia, raczej nie znajduje zastosowania, lecz bywa uciążliwym towarzyszem wędrowców, czyhając na resztki i rzeczy do ukradnięcia.