Dobo

źródło: etsy.com/pl/listing/265323466/?ref=related-7

Dobo to niewielkie, magiczne stworzenie zamieszkujące Puszczę Kirtan, czasami odwiedzając też ludzi, którzy mieszkają na jej obrzeżach. Nie odwiedza ich jednak często, a jeśli już to robi, to rzadko kiedy jest zauważane dzięki swoim umiejętnościom kamuflażu.

---

Stworzenie to jest czymś na pograniczu wróżki, zbitka czystej magii i leśnych duszków. Pierwszą cechą jest to, że potrafią modyfikować swój kształt, podróżując na dziku są w stanie zmienić kolor i fakturę, by udawać jego sierść, a odpoczywając na drzewie są w stanie się rozpłaszczyć i zmienić barwę, by się do niego upodobnić, aby zagrać rolę porośniętej mchem kory. Drugą cechą jest umiejętność przenikania przez wszystkie obiekty, oprócz zwierząt (w tym jakby są zwierzęta, ludzie, zmienni, elfy itp.). Uciekając przed lisem sprawnie przebiegnie przez sam środek kamienia, w który rudzielec uderzy z zaaferowania nosem. Nie jest to jednak coś, co każdy Dobo potrafi, gdyż ta umiejętność wymaga nauki, do tego nie jest darmowa. Nadużywanie jej skutkuje sennością potworka.
Niewiele osób ma okazje obserwować Dobo gdy są spokojne, jednak jeśli już taka okazja się natrafi, oczy oglądającego są błogosławione widokiem około dziesięciocentymetrowego ciałka, pokrytego miękkim futerkiem o intensywnych kolorach. Barwa jego włosia zależy od pory roku oraz miejsca głównego siedliska. Te żyjące przy zbiornikach wodnych są zazwyczaj w odcieniach brudnej bieli, zgniłej zieleni i ciemnego granatu, te żyjące wysoko w koronach drzew są intensywnie zielone, żółte, pomarańczowe lub żywo niebieskie, jak niebo. Dobo żyjące bliżej ziemi i na pniach drzew przybierają kolory miedziane, ciemnozielone i brązowe.
Spotyka się również Dobo, które mają dodatkowe atrybuty, takie, jak rogi, skrzydła czy chrząstki wyglądające, jak liście, wszystko to służy lepszemu wtopieniu się w otoczenie.
Jeśli chodzi o charakter Dobo, to jest on niezwykle łagodny i skryty. Te bestie są całkowicie nieszkodliwe, nie gryzą, nie plują jadem, jedzą rośliny i małe owady. Mimo wrodzonej nieśmiałości, zdarzają się odważne jednostki, które widząc kogoś w opałach ruszą na pomoc. Nie są zbyt błyskotliwe, nie są też silne, więc pomoc to raczej marna, ale dobre chęci też są ważne. Niestety trudno się z nimi porozumieć inaczej niż na migi, same nie mówią, a jedynie popiskują cichutko czy skrzeczą. Za to jeśli ktoś zdobędzie sympatię jakiegoś Dobo i uda mu się wynaleźć sensowny sposób na komunikację, to może da się go nauczyć kilku sztuczek, o ile będzie chciał.

---

Skąd się biorą Dobo? Z natury i to dosłownie. Powstawanie nowych osobników polega na tym, iż dorosłe sztuki zabierają do swojego gniazdka kamień, gałąź, liść lub kawałek mchu. Otaczają je niezwykłą opieką, śpiewają im piskliwe piosenki, ogrzewają, wystawiają na słońce, okładają płatkami kwiatów. Po jakimś czasie wybrany kawałek otoczenia zaczyna się przekształcać, kamień mięknie, liść nabiera wagi, a gałąź zaczyna porastać jaskrawym futrem. Przemiana trwa wiele dni, a kiedy się skończy, świat może podziwiać małego Dobo, który z pomocą stada może poznawać leśne życie.
Długość życia jest trudna do określenia, zakłada się, że jest to od kilku do kilkunastu lat.