Hesayu

autor: twitter.com/hemoglobo

autor: Tess-Eisinger, DeviantArt.com

autor: pinterest.com/helenheater74

---

Pierwsze, co przykuwa uwagę, to oczywiście uszy, długie i szczupłe, tak bardzo charakterystyczne dla jego rasy. Przekłówa je kilka kolczyków w postaci obrączek srebrnych lub złotych, lecz elf często ich nie nosi, zwłaszcza w nocy. Zwłaszcza około pełni. Raczej nie powinny uszkodzić mu uszu swoją obecnością, jednak nie chciałby, aby ktoś je zapamiętał. Kolejną charakterystyczną cechą, której nie da się ukryć, jest zarost, tym razem zupełnie niewłaściwy dla jego rodaków. Hesayu należy do tego niewielkiego odsetku elfów, u których ujawnia się nadmierne owłosienie ciała, prawdopodobnie przez niewłaściwe powiązania w rodzinie, choć jemu samemu ciężko byłoby to określić. Sam lubi tłumaczyć ten fakt wilkołactwem. Już dawno zaprzestał całkowitego golenia się, co musiałby robić niewygodnie często. Zwykle najdłuższy czarny zarost pokrywa jego podbródek. Długie, czarne włosy sięgają dolnych końców łopatek, często są związane u góry i dalej puszczone luzem. Brwi proste, zaś oczy w kolorze wyblakłego złota mają czujne i bystre wejrzenie. Przez lewy łuk brwiowy i policzek biegnie jedna blizna, zaś po prawej stronie ust druga, znacznie mniejsza. Na ciele można znaleźć ich jeszcze kilka od różnego rodzaju broni. Mierzy sobie około 170 cm wzrostu.
Jego ręce, tors i plecy pokrywają elfickie tatuaże: Kalee [skrzydlaty kot w płomiennym okręgu], Elya [geometryczne wzory, w których doszukać się można antylopy], Sira [geometryczne wzory na kształt kłów lub pazurów], Naha [pusty w środku okrąg], Hora [mnogość oczu ukrytych w owalnych wzorach], Thela [wizerunek ćmy ułożony z wolnych, delikatnych linii], Hallaya [wąż szczerzący zęby w kamiennym okręgu], Ayahall [owinięty obłokiem pusty okrąg, otoczony kolejno kamiennym okręgiem w ogniu i takim samym bez płomieni].
Zwykle ubiera się w rzeczy wygodne i praktyczne, raczej w ciemnych kolorach, by za szybko ich nie pobrudzić. Nie są to rzeczy wymyślne czy ozdobne, stylem bynajmniej nie przypomina swoich pustynnych rodaków, a raczej ludzkiego włóczęgę.
Jako wilkołak ma jakieś 192 cm wzrostu. Jego ciało pokrywa puszyste, trochę nawet przewiewne futro smoliście czarnej barwy. Ładnie kontrastuje ono z jasnymi ślepiami. Szeroki czarny nos i mocne zęby w niezbyt długim pysku. Uszy długie i spiczasto zakończone, sierść tworzy na ich końcach miękkie, malutkie pędzelki. Łapy ma smukłe, uzbrojone w ciemne pazury, a sylwetkę raczej lekką, choć dzięki wytrenowanym mięśniom jest w stanie grać na zwłokę i przebiec długi dystans. Ogon średniej długości, dość puchaty jak u wiewióry.

Może się wydawać mrukowaty, kiedy rzeczy nie idą po jego myśli lub też jest coś, czym może się martwić. W rzeczywistości jednak jest dość otwartą osobą, kiedy już oswoi się z otoczeniem i sytuacją. Dość ciekawski, choć jego zapał do poznawania nowych rzeczy bywa bardzo różny. Ma jednak coś z ryzykanta, nie waha się iść jako pierwszy ani naruszać niebezpiecznego terenu, zdaje się też nie mieć żadnego lęku wysokości. Jak na przygodystę przystało, potrafi być zuchwały i lekkoduszny, choć jeśli ma coś naprawdę ważnego do zrobienia, nie zapomni o tym. Wierny z niego towarzysz, jak też wróg. Raczej też nie dba o siebie, choć nie uważa się za gorszego od innych, to jednak zwykł twierdzić, że nie takie rzeczy już przechodził, więc sobie poradzi. Oczywiście, jeśli już się odezwie, bo sam fakt potrzebowania pomocy bywa dla niego dość niezręczny.

Pochodzi z Thyminu, gdzie podobno był pasterzem. Odszedł stamtąd w wieku około dwudziestu lat, by przysłowiowo zacząć szukać przygód, choć o jego imieniu zaczęło być głośniej dopiero kilkanaście lat później. W tym czasie przeszedł naprawdę morderczy trening i ciężkie tułacze życie, lecz opłaciło się i to bardzo, kiedy ludzie potrafili płacić poważne pieniądze za pozbycie się problemu, znalezienie zguby lub ochronę. Tym ostatnim zajmuje się od stosunkowo niedawna. Gdzieś w międzyczasie przyszło mu poznać Morwatta, który ostatecznie zaciągnął go do Watahy, kiedy władzę tam przejęła Miranda. Hesayu nigdy nie był na wojnie Thymińsko-Sadulskiej.

DODATKOWE INFORMACJE
Ma bardzo dobry kontakt z Morwattem, a zarazem jedyny taki w Watasze. Łączy ich podobno wspólna przeszłość, choć nigdy tego nie wyjaśniał.
Nikt w zasadzie nie wie, jak brzmi jego nazwisko. Lub raczej jak brzmiało, bo zwyczajnie go nie używa.
Ciężko powiedzieć, czy jest religijny, bo raczej o tym nie mówi.

UMIEJĘTNOŚCI I WADY
* broń biała, cięciwowa i palna - w czasie swojego niekrótkiego już życia zdołał nauczyć się podstawowej obsługi większości popularnych broni. Najlepiej radzi sobie z pistoletem, kuszą i szablą.
* walka wręcz - jako wilk raczej tylko taką ma w zakresie swoich możliwości. Choć nie dysponuje za bardzo brutalną siłą, to jest zwinnym wojownikiem.
* kontrola przemian - zazwyczaj potrafi się powstrzymać przed niechcianą przemianą, lecz jeśli robi tak zbyt długo, chęć bycia wilkiem w końcu wygrywa niezależnie od pory miesiąca.
* lekka budowa - wbrew pozorom nie waży zbyt wiele, raczej jest tylko wyrośnięty i choć nie należy do anorektyków, to w zapasach raczej przegrałby przez mniejszą masę.
* pół-dziki - nie zapanował całkowicie nad swoim wilczym instynktem i może robić zupełnie zwierzęce rzeczy. Może też być wyjątkowo agresywny w stosunku do osób i zwierząt, które zaczną go drażnić lub zaczepiać jego towarzyszy.


Autor postaci: Harim
Osoby uprawnione do prowadzenia: MG