Ben-serat ashale

by **Mistrz Gry** Wto Lut 15, 2022 11:43 am

źródło

autor NN

źródło

OPIS OGÓLNY

Choć “rogaty lud kozłów” klasyfikuje się z pochodzenia jako hybrydy elfickich kóz ashale, już dawno zatracili swoje pierwotne znaczenie, zdając się traktować siebie, jak też być postrzegane, jako zupełnie osobna rasa. To humanoidalne osobniki o silnej tężyźnie fizycznej, oraz sporym wzroście. Dorosły samiec może mierzyć około 215 cm wysokości, a samica w granicach 195 cm. Ich ciała są ubite tkanką mięśniową i stosunkowo ciężkie, co jest uwarunkowane genami rzadkiej odmiany kóz, choć zachowują naturalne proporcje gabarytowe. Zawdzięczają to odpowiedniej diecie, oraz ćwiczeniom, aby między innymi zachować jak najlepszą sprawność fizyczną, czy atrakcyjny wygląd. Charakterystyczną cechą każdego ben-serat są rogi, które osiągają różne wymiary, ale u mężczyzn są one bardziej okazałe i przeważnie proste, z kolei u kobiet zdają się lekko zawijać, lecz nie jest to reguła, te czasem po prostu rosną jak chcą. Dodatkowo, ich uszy są szpiczaste, mylnie kojarzone z elfimi. Większość ben-seratów jest fizycznie do siebie zbliżona, zachowują ludzkie, aczkolwiek surowe twarze, podobnie z kończynami. Jeśli przejawiali kiedyś jakieś cechy bardziej zwierzęce, już dawno musiały zostać wytępione na drodze przekazywanych genów. Dodatkowo warto wspomnieć, że większość rogaczy rodzi się z białymi włosami, choć zdarzają się inne palety barw, lecz najtrudniej tu o rudy. A same oczy przeważnie jawią się w kolorach brązu, złota i lazuru.
Zamieszkują w głównej mierze dolinę Korcari, gdzie też przed wiekami założyli własną cywilizację, położoną w zachodniej części Puszczy Hurushn, lecz przedstawicieli tej rasy można spotkać rozsianych w całej Teshatomii, rzadko poza nią. Przez swoje gabaryty ciężko znaleźć im równych sobie, ale wbrew wstępnej ocenie, mają niezwykłe predyspozycje do władania magią, oraz wielu z nich rozwija wartości intelektualne. Żyją w dobrych relacjach z plemiennymi ludami katalamdatów, z którymi prowadzą żywy handel towarami i różnymi zasobami, czasem wchodząc w komitywę wojskową, lecz zupełnie przeciwny stosunek pałają do leśnych elfów, zwanych przez nich “vaagoth”, z którymi na podłożu historycznym trwają w stałym konflikcie wojennym, darząc siebie wzajemną niechęcią.

GENEZA

Gdyby sięgnąć ich prawdziwych początków, trzeba by szukać alchemików, którzy stworzyli hybrydy, lecz jeśli mowa o samym wyodrębnieniu ben-serat ashale od reszty przedstawicieli zwierzopodobnych ras, wystarczy spojrzeć około pięciuset lat wstecz. Przodkowie obecnych przedstawicieli rogatego ludu byli niewolnikami ludzi w hodowli hybryd elfickich kóz na terenie Południowej Senemy, choć nie była ona taką jaką kojarzyć można z kompleksami Cesarskiej Agencji Niewolniczej. Był to bardziej obóz pracy, w którym znajdowało się kilkaset hybryd, jedynych w swoim rodzaju. Jednak te nauczyły się magii, za sprawą nauk pierwszego czarodzieja pośród nich, zwanego dziś Pierwszym Maazamem. Przodkowie zbuntowali się przeciw swym nadzorcom i zniszczyli hodowlę, aby po tym ruszyć na południe, szukając domu dla siebie.
Po dotarciu do Puszczy Hurushn spotkali się z agresją ze strony leśnych elfów, które nie tolerowały lub obawiały się obcych na swoich ziemiach. W wyniku trudnego położenia, ben-serat ashale zawarli układ z rodzimymi plemionami katalamdatów, aby wspólnie zwrócić się przeciw ludowi Jameilayaes Tal, co zakończyło się druzgocącą porażką tych ostatnich i utratą zachodnich ziem puszczy na rzecz rogatych hybryd. Te mogły zacząć własny samorozwój i tak narodził się Klan Saarebas.

KULTURA

Ta rogata społeczność zdaje się mieć kulturę zupełnie inną od wszystkich, jakie dotąd znamy. Choć pierwotnie byli hybrydami, uważają to stwierdzenie w stosunku do nich za nieuprzejme lub świadczące o niewiedzy rozmówcy. Dawno wyodrębnili się od faktycznego znaczenia tego słowa, oraz innych ras, ludzkich, czy półludzkich. Ben-seraci utworzyli własną, zamkniętą i niezależną państwowość, którą określa się Klanem Saarebas. Liczące więc tysiące członków samej społeczności, musi funkcjonować wobec pewnych standardów i restrykcyjnych zasad.
Saarebasi szerzą niespotykaną na taką skalę ideologie pragmatyzmu. Znaczy to tyle, że wszystkie ich działania, czy poglądy, w życiu codziennym, jak również w polityce, są kierowane osądem logiki, niejednokrotnie rozkładane na czynniki pierwsze, by szukać dziury w całym lub najkrótszej sensownej drogi do celu. Zwykli mówić wszystko wprost, szczędząc na metaforach, a na świat patrzeć z chłodnym kalkulacyjnym dystansem. Co za tym idzie, w Klanie Saarebas prężnie rozwija się system ról społecznych. Każdy ben-serat od urodzenia ma przypisaną rolę dla reszty społeczności. Ktoś rodzi się żołnierzem, a komuś innemu pisane kowalstwo. Ten brak możliwości decydowania o własnej przyszłości ma swoje plusy, bowiem społeczeństwo rogatych olbrzymów nie może narzekać na braki ludzi w danych dziedzinach rozwoju życia. Wszystko jest dla dobra ogółu i ostatecznie, nikogo nie trzeba zmuszać do tego siłą, bo wychowują się w poczuciu obowiązku.
Lud ten wciąż chwyta się rzemiosła, które ludzie uznaliby obecnie za przestarzałe, lecz obcując w tropikalnych warunkach, są one zadowalające. Podobnie jest z farbami, które nakładają na swoje ciało podczas służby wojskowej lub wyjątkowych sytuacji. Nigdy nie zdobią się tatuażami, bowiem każdy obrządek ma poświęcony dany wzór, co wiąże się z ich modyfikacjami. To bardzo tradycyjne społeczeństwo, starają się pamiętać historię swoich przodków, upamiętniać ich przeszłość, właśnie po przez święta, albo dziedziczone funkcje.
Magia ma bardzo wielkie znaczenie dla ludu Saarebas, wiąże się z ich historią i wiarą. Uznają Harmonię Trzech. Rozwój ciała, rozwój intelektu i rozwój duszy. Nawet wojownik z krwi i kości musi być obeznany z wiedzą wszechstronną, tak samo jak użytkownik magii nie może zapomnieć o ćwiczeniu własnego ciała i jego sprawności. A w tym wszystkim leży dusza, o którą dbają po przez życie zgodnie z tym co uznają za właściwe względem sumienia lub też ich wiary.
Ben-seraci podobnie jak leśne elfy, wierzą że bogowie objawiają się jako te najpotężniejsze duchy, lecz ich interpretacja nie ogranicza się tylko do głównego panteonu, bowiem za duchy uznają też wszelkie istoty pozaziemskie, jak między innymi demony. Saarebasi nie dzielą duchów na te dobre i złe, twierdząc że ich intencje są tak samo jak w przypadku śmiertelników - zmienne. W tym mniemaniu, duchów jest doprawdy wielu, lecz klan obiera tylko jednego z nich, uznając za swego patrona, który ma nieść im dobre życie i rady w zamian za oddany hołd. Imię patrona zawsze jest skrywane przed uszami obcych, zaś łącznikiem między nim, a ludem Saarebasów, staje się "Maazam", w tłumaczeniu "szaman", lecz najbliżej mu do Maga Ziemi, gdyż są uznawani za mistrzów tego żywiołu. Każdy kto zostaje naznaczony jako maazam, po odbyciu drogi adepta wyrzeka się doczesnego życia, imienia, czy uciech dla ciała, aby być wolą ducha i przewodzić swym ludem. Jego słowo jest ostateczne.
Ciekawostką jest fakt, że słowo "Saarebas" nie odnosi się tylko do ben-serat, lecz każdego kto chce żyć zgodnie z zasadami ich społeczności, zdobywając ich zaufanie lub pragnąc zrozumieć kulturę. Tym sposobem, osoba będąca spoza gatunku i ciesząca się tym tytułem, będzie traktowana na równi z rogatymi olbrzymami, oraz może nawet aspirować o własną rolę w klanie. Należy wspomnieć, że te nie niosą ze sobą żadnych ograniczeń ze względu na pochodzenie, czy płeć. Dlatego przykładowo można łatwo spotkać kobietę ben-serat w ich armii.

ROZWÓJ

Ciąża u kobiet ben-serat trwa 9 miesięcy, z kolei sam rozwój dojrzałości płciowej, czy intelektualnej, nie odbiega od tej znanej ludziom. Jednak zauważyć można, że pod względem fizycznym rozwijają się znacznie szybciej. Już w wieku nastoletnim osiągają około 170 cm (u dziewcząt) i 185 cm (u chłopców) wzrostu, aby z kolei dalej rosnąć, aż do 21 roku życia. Żyją przeciętnie od 80 do nawet 120 lat, za sprawą ich wyselekcjonowanej diety. Ciekawostką jest, że ich rogi rosną jednak przez całe życie, dlatego wielu decyduje się na ich podcięcie w wieku starczym.