Elfy

Mogą się różnić od siebie w zależności od pochodzenia zarówno pod względem budowy, jak i kulturowym. Elfy, które mieszkają z ludźmi, zwykle dobrze wpasowują się w ich społeczeństwo. Nie mogą krzyżować się z ludźmi, tak jak i inne rasy, choć z wyglądu bardzo ich przypominają. Cechą charakterystyczną każdego elfa są wydłużone w szpic uszy oraz znacznie szersze tęczówki, co zmniejsza ilość widocznego w oku białka. Zwykle nie posiadają na ciele owłosienia oprócz włosów na głowie, nie mają też zarostu. Zwykle, bo i to się zdarza, ale jest wyjątkiem od reguły, w dodatku niepożądanym w tradycyjnych kręgach. Prawdopodobnie też z tych wyjątków powstał mit o pół-elfach pół-ludziach. Ich tradycyjny styl życia nie dawał szans na otyłość czy anoreksję, ale ci mieszkający w ludzkich miastach odkrywają, że wcale nie jest ona niemożliwa. Elfy mają bardzo mieszaną opinię, postrzega się ich albo jako znamienitych zdobników i artystów, albo kieszonkowców i rzezimieszków, rzadko zdarza się, żeby elf odniósł w państwach ludzi sukcesy na tle wojskowym, prędzej można ich znaleźć wśród naukowców, ewentualnie łowców nagród czy włóczęgów, przez prawo ładnie zwanych poszukiwaczami przygód. Elfy parające się magią są całkiem dobrymi czarodziejami, swego rodzaju wrodzoną predyspozycją może być fakt, że ciężko zdestabilizować ich aurę. O ile ma się do czynienia z w pełni zdrowym osobnikiem, a to nie takie oczywiste.
Jako rasa długowieczna, cechują się wysokim poziomem regeneracji uszkodzonych tkanek. Nie potrafią odtworzyć może kończyny, ale blizny na samej skórze rzadko kiedy im zostają. Prawdziwe czary jednak dzieją się w środku; elfi organizm osiąga dojrzałość mniej więcej w wieku 30-33 lat, po czym pozostaje już w tym stanie, na bieżąco naprawiając się i odnawiając zużyte organy. Dzięki temu nie występują u nich efekty związane ze starością, sam wygląd również niewiele się zmienia i pierwsze zmarszczki pojawiają się zwykle w wieku 300 lat. Niestety mało który elf dożywa tego wieku, przyczyną są zwykle zwyrodnienia i mutacje organów wewnętrznych, których regeneracja z wiekiem wymyka się spod kontroli. Tak samo ich zdolności regeneracyjne nie mają wpływu na przechodzenie chorób infekcyjnych, co najwyżej wspomagają leczenie ich skutków oraz wydolność układu odpornościowego. Średnia długość życia wynosi 140-200 lat.

---

źródło

autor NN

źródło

Pochodzą z terenów północnych, gdzie początkowo żyli bez towarzystwa ludzi. Obecnie między obiema rasami panuje tam względna zgoda, choć to głównie właśnie szare elfy mają szemraną reputację. Są bardzo niewysocy, mierzą maksymalnie 170 cm, a zwykle jest to 160-165. Ich długie uszy odstają na boki, a oczy są duże i bystre. Doskonale widzą w ciemnościach, przy świetle gwiazd. Szybcy i zwinni, mają bardzo czuły słuch, niczym liski pustynne. Ich skóra ma barwę piaskową, żółtawą z domieszką brunatnej szarości. Włosy zwykle są ciemniejsze, ale nie czarne czy brązowe, kolory mają raczej wyblakłe nawet przy dobrym dbaniu o ich stan.

autor

źródło

autor

Elfy leśne, lub jak inni wolą - południowe, pochodzą z tropikalnych lasów Hurushn, gdzie do dziś toczą wojny z Katalamdatami. Nie mają nic wspólnego z obrońcami natury, a ich rdzenna kultura jest zbliżona do indiańskiej, aczkolwiek bardziej rozwinięta i bardziej nastawiona na zdobywanie nowej wiedzy. Nie dążą do zakładania dużych miast na wzór ludzi, zadowalając się wioskami budowanymi w koronach drzew. Lekka budowa i zwinność pozwalają im czuć się w górze swobodnie niczym małpiatki. Są wyraźnie wyżsi od większości ludzi, średnio mierzą sobie 185 cm. Ich uszy są średniego rozmiaru, elegancko przylegające do głowy. Cera jest jasna, ale nie jakoś przesadnie, włosy w odcieniach czerni, brązu i blondów. Wiele elfów lubi je farbować, a ciało zdobić malunkami.

---

Nie różni się praktycznie niczym od rozwoju człowieka, poza tym, że ostateczny wzrost kończy się w przedziale wiekowym 30-33 lat. Dojrzałość płciową elfy osiągają w wieku 15 lat, a ciąża trwa 9 miesięcy. Występowanie wielu dzieci w jednej ciąży jest tak samo nie-częste jak i u ludzi. Ze względu na brak starzenia, elfickie kobiety nie przechodzą okresu przekwitania, jednak inne zmiany chorobowe w organizmie mogą pozbawić je możliwości posiadania dzieci. Czas ten jest cechą indywidualną i zależy od dobrego rodowodu elfki, tak samo zbyt bliskie kojarzenie się może bardzo dramatycznie zwiększyć to ryzyko.