OPIS OGÓLNY
Ptako-ludzie zamieszkujący Talamuty i północną część Gór Sebvor. Wbrew potocznej nazwie nie są ssakami, a stworzeniami na pograniczu ptaków i gadów. Dorastają do około 160-170 cm. Ich humanoidalne ciało jest lekko pochylone do przodu, a nogi o wysoko uniesionym stawie skokowym wyposażone są w ostre szpony długości nawet kilkunastu centymetrów w przypadku haczykowatego pazura po wewnętrznej stronie. Razem z nim posiadają pięć palców, jeden jest skierowany do tyłu i umożliwia dobry chwyt na podłożu. Jak najbardziej występuje ptasi odruch zaciskania szponów na gałęzi. Skórę pokrywają drobne, twarde łuski. Długi sztywny ogon może mierzyć sobie nawet jeden metr, jest na całej długości pokryty pokaźnymi piórami, nad którymi avinid ma pełną kontrolę, służą jako ster i dodatkowa powierzchnia nośna. Tors pokrywają drobne łuski i rozsiane rzadko puchowe pióra. Głowa jest smukła, trochę pociągła w stronę trójkątnego dzioba wyposażonego w drobne, haczykowate zęby. Oczy są duże i nieruchome, co rekompensuje szeroki zakres ruchu samej głowy. Mają dość dobry wzrok, ale szwankuje on o wschodzie i zachodzie słońca. Brak małżowin usznych. Często występują pióropusze i inne naturalne ozdoby. Na szczególną uwagę zasługują skrzydła, które są jedyną parą kończyn górnych. Porządnie upierzone, tworzą główną powierzchnię nośną avinidów. Ich kości śródręcza rozdzielone są aż do nadgarstka, dwa skrajne palce tworzą ostatni segment skrzydła, natomiast kciuk i dwa pozostałe odstają na zewnątrz, pozwalając na manipulację przedmiotami. Długie i kościste, nie są tak wygodne, jak ludzkie dłonie, a zamiast paznokci posiadają zakrzywione pazury. Kręgosłup nie jest zbytnio usztywniony. Ich kości są puste w środku i przez to podatne na złamania, posiadają też worki powietrzne oraz niewielkie kości krucze. Ze względu na lekką budowę, zwykle nie zapadają się na śniegu. Ze względu na specyficzną budowę avinidzi są w stanie uczyć się ludzkich języków i bardzo dobrze naśladują wszelkie inne dźwięki, choć sam sposób ich wydawania jest zwykle inny.
KULTURA
Pomimo rozwoju technologicznego, który powoli obejmuje wszystkie zakątki znanego świata, avinidzi nie wykazują chęci do osiedlania się w miastach. Niegdyś byli ludem typowo wędrownym, za dobytek mając tylko to, co zdołają unieść i w wielu zakątkach Thyminu sytuacja ta nadal się nie zmieniła, choć może inne rzeczy zyskały na wartości. Poruszają się w niewielkich grupach, zwykle jest to jedna rodzina lub dobrzy towarzysze. Tradycyjnie obozowiska były rozbijane z tego, co udało się znaleźć na miejscu. Dziś znacznie częściej spotyka się gotowe miejsca do obozowania.
Duże znaczenie odgrywają kolory, z których każdy ma inny wydźwięk. Od barwy upierzenia wybiera się też imię dziecka, które niesie ze sobą wróżbę na jego przyszłe życie. Kolory ciepłe, oscylujące wokół pomarańczy i czerwieni wiązane są towarzyskością i opiekuńczym podejściem, ale ich połączenie z fioletem i różem nabiera wojowniczego wydźwięku. Barwy bardziej niebieskie i zielone charakterystyczne są dla samotników oraz uzdrowicieli, a także wszelkiego rodzaju inteligencji społecznej. Jasne i kremowe pióra to wróżba podróżnika oraz osoby bardzo zmiennej, nieprzywiązującej się do rzeczy, a nawet towarzyszy. Ciemne ubarwienie jest uważane za wyjątkowe, rzadko spotykane i stanowi wróżbę czegoś nieoczekiwanego. Symbolizuje tajemnicę i wielką przyszłość, nierzadko też władzę.
Związki mają monogamiczne, które tradycyjnie może przekreślić tylko śmierć jednego z partnerów. Wpływ ludzkich kultur powoli wprowadza możliwość zerwania więzi poprzez umowę. Dawniej znane zaś były przypadki, kiedy sfrustrowany partner targał się na życie drugiego, było to też ciekawym sposobem na zdobycie kogoś, kto został już zaślubiony. Generalnie nie występuje pojęcie żałoby w kontekście prawnym, ale prywatnie wielu avinidów ją uznaje.
Wyznają tak zwanych bogów piasku i słońca, łagodne i mądre istoty nazywane w ich języku Hayami. Wiara jest nieodłączną częścią kultury avinidów, wraz z nią przekazywane są tradycje i historia w postaci opowieści i legend. Hayami ulepili avinidów z mułu Starej Oazy, w który jeden z nich imieniem Yao tchnął w ptakoludzi swój oddech, dając im skrzydła. Mieli oni zostać strażnikami pustyni, ale popadli w pychę i zagarnęli ją dla siebie. Tak upadły miasta avinidów, a sami skrzydlaci wrócili do życia dawnych przodków. Doskonalenie siebie, dbanie o bliskich i o powierzony im skrawek natury ma sprawić, że odzyskają kiedyś przychylność Hayami.
ROZWÓJ
Po około czterech miesiącach ciąży, kobieta składa od 1 do 3 jaj w twardej, choć cienkiej skorupce, o owalnym kształcie, średnicy około 10 cm. Świeżo złożone jaja pokryte są jeszcze ochronną gąbczastą tkanką, którą należy usunąć. Inkubacja trwa następne trzy miesiące. Wyklute pisklęta mierzą kilkanaście centymetrów i są pokryte szarym puchem. Szybko rosną, przez pierwszy rok osiągają już 50-70 cm wzrostu i ich upierzenie powoli się wymienia. Wzrost zwalnia, aczkolwiek już w wieku 4 lat mogą uczuć się latać. Dojrzałość płciową osiągają około 13 roku życia, a rozwój organizmu kończy się pięć lat później. Kobiety tracą płodność w wieku 40 lat, a przeciętna długość życia to 60-75 lat. W tym czasie często zaczynają wypadać pióra, pozbawiając avinida zdolności do lotu.
