Milicja miejska

Zwana również żandarmerią lub strażą miejską w mniej rozwiniętych regionach. Jej początki sięgają jeszcze czasów Księstwa Senemskiego, kiedy to funkcję straży pełnili odpowiednio wybrani do tego giermkowie i rycerze niższego stanu. Milicja jest w całości fundowana przez władzę, teoretycznie z pieniędzy korony, w praktyce władze każdego miasta same muszą się tym zajmować, przez co pojawiają się dramatyczne wręcz różnice w stanie żandarmów w poszczególnych częściach kraju. Władza centralna zwykle interesuje się sytuacją, kiedy dzieje się coś poważnego i niestety jest to powszechnie znany ludziom fakt.

---

Generalnie zależą od zajmowanego stanowiska, jednak nadrzędnym i zarazem oczywistym obowiązkiem jest pilnowanie, by każdy przestrzegał prawa ustanowionego przez cesarza i jego doradców. Do egzekwowania prawa mogą stosować środki przymusu niezbędnego, których zakres uzależniony jest od postawy oskarżonego/pojmanego. Oznacza to ni mniej, ni więcej tyle, że w miarę stawiania oporu strażnik może delikwenta pobić i siłą zawlec na komisariat. Wszelkie nagięcia i naruszenia publicznego prawa odbywają się na odpowiedzialność milicjantów, którzy się tego dopuszczają oraz ich bezpośrednich przełożonych. W przypadku uznania nadużycia tego przywileju od funkcjonariusza zostają wyciągnięte konsekwencje tak samo jak od zwykłego obywatela i zostaje on zwykle zawieszony lub zwolniony ze służby. To sprawia, że większość prostych posterunkowych woli nie zawracać sobie nadmiernie głowy problemami gawiedzi.
Milicja ma prawo, a nawet obowiązek posiadania na ulicy broni palnej, odpowiednio zabezpieczonej od kradzieży. Oczywiście ciężko jest to pogodzić z wygodą szybkiego jej dobycia, więc temat nieraz bywał nierozstrzygniętym mankamentem.

---

• miecz krótki, jednoręczny, ostrze pokryte srebrem, zarówno na górnym okuciu pochwy, jak i na taszce widnieje godło Medevaru;
  
• sztylet, obustronnie zaostrzony w kształcie cienkiego szpikulca na wzór lewaka, pokryty srebrem i również opatrzony wizerunkiem godła;
  
• dwa pistolety skałkowe wysokiej jakości, zestaw kul ołowianych;
  
• mundur w kolorze grafitu z czarnym wykończeniem; płaska czapka z daszkiem i tarczą z przodu, wygodne ubranie wzmocnione jest od wewnątrz skórą i elementami stalowej zbroi łuskowej w strategicznych miejscach, wysokie buty są porządnie podkute i wzmocnione na piszczeli.
  

---

• Inspektor Generalny - Adron Thravesiron
  Zwierzchnik całej milicji w kraju. Zarządza od strony organizacyjnej i zasadniczo nie opuszcza siedziby głównej w Selinday. Odpowiada przed władzą państwową, cesarzem i jego najwyższymi urzędnikami.
  
• Inspektor - Hadrin Jukhs, Leonan Opheall, Gorarg Manail
  Również przesiadują w stolicy, w sytuacjach kryzysowych są posyłani do odpowiedniej jednostki, by przejąć osobiście kontrolę i zaprowadzić spokój. Odpowiadają bezpośrednio przed inspektorem generalnym, ich zadaniem na co dzień jest nadzorowanie pracy komendantów oraz odpowiedniej organizacji. Wydają pozwolenia na operacje wykraczające poza codzienne kompetencje milicji.
  
• Komendant - Selinday [Faraez Narhm], Adren [Korab Tanusal], Afraaz [Yael Al Maar]
  Szef główny każdej większej siedziby milicji. Zarządza, wydaje rozkazy, rozdziela obowiązki. Sporadycznie uczestniczy w akcjach, częściej nadzoruje prowadzone śledztwo od strony biurka.
  
• Komisarz
  Jeden lub dwóch na placówkę, o ile jest tam też komendant. Poniekąd przejmuje jego mniejsze obowiązki, prowadzi śledztwa i rozporządza więźniami. Zwykle zajmuje się też patrolowaniem miasta.
  
• Sierżant
  Rozdziela i kontroluje obowiązki posterunkowych, zarządza patrolami, w których również uczestniczy.
  
• Posterunkowy
  Przeciętny przedstawiciel prawa, jakiego spotkać możemy na ulicach. Pilnuje, aby wszystko wyglądało tak, jak powinno, ma obowiązek reagować w każdej podejrzanej sytuacji, ale nie może naruszać cudzej przestrzeni czy mienia prywatnego bez wyraźnej zgody lub przyczyny. Tym drugim może być przykładowo agresja przeciwnika, pościg lub inna sytuacja kryzysowa.