Ksejgaak

autor: Harim [SheoJMSJ]

autor: Harim [SheoJMSJ]

---

Daleko na północy, w dzikich ostępach ziem Manyo natknąć się można na piękne istoty, majestatyczne i potężne, których delikatne futro i pióra dorównują bielą najczystszym płatkom śniegu. Osadzona na wdzięcznej szyi głowa kształtem przypomina wielkiego jaszczura, ani za wąska, ani też niezbyt szeroka, kończy się łagodnie. Paszcza uzbrojona w szereg sztyletowatych zębów zdolnych posiekać mięso i podziurawić rycerską zbroję. Po prawej stronie pyska widnieje pionowa blizna rozcinająca górną wargę. Tuż nad dobrze ukrytymi nozdrzami ciągnie się szereg burych płytek aż po zwieńczenie czoła. Jednej z nich brakuje, w pobliżu lewego oka. Ślepia smoka posiadają soczyście seledynową barwę i świdrujące wejrzenie inteligentnego drapieżcy. Trochę za nimi z zarysu wybijają się skierowane poziomo trójkątne uszy. Całe jego ciało pokryte jest szarymi łuskami drobniejszymi niż u innych smoków, zaś spomiędzy nich i z samej ich powierzchni wyrastają setki włosów, przykrywając wszystko szczelną warstwą śnieżnego futra. Sylwetką przypomina niektóre duże koty, zgrabny i zwinny, dobrze przystosowany do biegu. Łapy posiadające po pięć palców są gęsto obrośnięte futrem i szerokie, by możliwie zmniejszyć zapadanie się w śniegu. Uzbrojone w śmiercionośne szpony. Gruby, ale stosunkowo giętki ogon stanowi niemal połowę długości, którą szacuje się na jakieś 17,5 metra. Czubkiem głowy sięga 7,5, swymi łopatkami natomiast jakichś 4,5 metra. Tam też wyrasta para ogromnych skrzydeł, których zarówno palce, jak i błona są wyjątkowo krótkie, a większość powierzchni tworzą pokrywające je całkowicie białe pióra o mocnych, grubych stosinach.
W postaci po przemianie prawdopodobnie najłatwiej pomylić go z gadzią hybrydą. Biada jednak temu, kto tak postąpi. Nie posiada skrzydeł ani ogona, ale cała jego skóra pokryta jest drobnymi, srebrzysto-szarymi łuskami. Palce kończą niewielkie pazury, zaś twarz zbudowana jest z półtwardych płytek na wzór tych, które znajdują się na głowie węża. Znacznie lepiej widać wtedy bliznę po prawej stronie i obytek grubszej płytki po lewej. Sierść pokrywa jego głowę tam, gdzie ludzie mają włosy i zarost, nieco schodząc też w dół karku. Uśmiech Ksejgaaka wciąż pozostaje niepokojący, ukazując uzębienie właściwe bardziej dla zwierzęcia niżeli człowieka.

Każdy, kto go poznał, z pewnością przyzna, że potrafi być nieznośny. Jest z natury arogancki i cyniczny, nie przywykł też przejmować się większością otaczających go istot w stopniu większym, niż jest to konieczne. Zwykle dba o swoje interesy, które choć często nakładają się z cudzymi, to jednak motywy pozostają samolubne. Raczej nie przejmuje się bogami, choć zdaje się mieć pewną słabość do księżyca. W jego światopoglądzie dominuje kult nauki i zdobywanie nowej wiedzy, dla której jest w stanie poświęcić całkiem sporo, ale nadal nie wszystko. Choć brak mu sporo wrażliwości, to dobrze rozumie problem dobra i zła, zwłaszcza ostatnio starając się nie przekraczać zbyt wielu granic. W swoim zadufaniu raczej nie próbuje kłamać. Jeśli ma coś do ukrycia, często można to łatwo zauważyć i mieć pewność, że zwyczajnie nie chce o tym rozmawiać. Odważny i roszczeniowy, potrafiłby zwymyślać dowolnego władcę, jeśli tylko by uznał, że ten tkwi w błędzie. Nietrudno przy tym zauważyć, że używa dość specyficznego języka, trochę przestarzałego i pozbawionego wulgarnych wydźwięków. Po części pewnie jest to spowodowane tym, że biały gardzi tymi, którzy nie potrafią nad sobą panować.

Niewiele wiadomo o jego przeszłości sprzed przybycia do Medevaru. Praktycznie nic poza tym, że urodził się w północnych krainach, daleko za morzem. Prawdopodobnie przybył stamtąd samodzielnie, około stu lat temu, choć i to nie jest pewne. Przez długi czas Ksejgaak był cichym sprzymierzeńcem dzikich smoków zamieszkujących Kirtan, nigdy jednak nie angażował się w walki z ludźmi. To też był motor do stopniowej zmiany sytuacji. Zapoznał się z Quategevem, razem wzmocnili swoją pozycję wśród gadów i rozpoczęli rozmowy z ludźmi. Wielu z nich Ksejgaak znał już wcześniej, co tylko ułatwiło mu znalezienie sprzymierzeńców. Ostatecznym przypieczętowaniem było nawiązanie znajomości z głównym inżynierem i naukowcem cesarza. Ze względu na swoje możliwości, podejście i też z własnej inicjatywy poniekąd, Ksejgaak został uznany za kogoś na wzór smoczego ambasadora w stolicy.

DODATKOWE INFORMACJE
* Ilhaar Rhook - Ksej powiedział kiedyś, że dosłownie oznacza to "Talizman Ducha". Wisior w kształcie smoczej czaszki, wykonany z czarnego kamienia i zawieszony na mocnym łańcuszku znajduje się w jego rodzinie od pokoleń. Tak przynajmniej twierdzi właściciel, niemniej jednak Ksejgaak jest jedynym znanym posiadaczem artefaktu pozwalającego na zmianę kształtu. Nikomu nie dał go zbadać, jak dotąd, cierpliwie wyjaśniając, że ludzie i tak nie umieliby go używać. Przemianie ulega również sam medalion, dostosowując się rozmiarem do właściciela.

UMIEJĘTNOŚCI I WADY
* języki - geranmaar, månetale, medevarski.
* ognisty oddech - Jak i wiele innych smoków, potrafi zionąć ogniem, co jest niezwykle przydatne w krainie, z której pochodzi. W Medevarze raczej mniej, tutejsze temperatury należą do gorących nawet zimą. Zasięg płomienia białego to około ośmiu metrów.
* wytrwałość w locie - Jako że energia jest cenna, gdy otacza cię kilkanaście metrów śniegu i lodu, smoki z jego gałęzi nauczyły się doskonale szybować, potrafią przelecieć ogromne odległości praktycznie bez poruszania skrzydłami.
* alchemia i zielarstwo - Były jedną z pierwszych rzeczy, jakich zaczął się uczyć po bliższym zapoznaniu z ludźmi. Miał dużo czasu i sporo zapału, zaś zawierane znajomości powoli otwierały też możliwość, dzięki czemu obecnie jest jednym z lepszych znawców tej dziedziny.
* teoria magii - Choć bycie wielkim gadem nie sprzyja rzucaniu zaklęć, to nic nie stoi na przeszkodzie, by móc je poznać i zrozumieć tak dobrze, jak jest to możliwe bez praktyki. Interesował się również tematem magicznych przedmiotów, co nie jest wcale dziwne, biorąc pod uwagę, że jego tryb życia znacząco zależy od jednego z nich.
* wiedza o chemii - W znacznym stopniu wciąż niewielka, bo zaczął ją zgłębiać dopiero po poznaniu Wolfa, a jednak w porównaniu z przeciętnym mieszkańcem miasta, jest całkiem przyzwoita.

* lekka budowa - Na pewno lżejsza niż u wielu innych gadów, zwłaszcza, jeśli chodzi o kościec, który najbardziej chroniony jest przez mięśnie i ewentualną tkankę tłuszczową.
* mała odporność na ciepło - Grube futro i cała reszta przystosowań do chłodnego klimatu nie sprzyja pobytowi w Medevar, zwłaszcza latem, gdzie temperatury kilkukrotnie przekraczają te, do których jest stworzony.
* interesowność - Nie trudno zauważyć, że charakter Ksejgaaka jest niemal jedną wielką wadą. Zwłaszcza, jeśli chodzi o osoby, które niewiele dla niego znaczą. Dbanie o własne interesy i korzyści w większości przypadków jest priorytetem smoka.
* marny szermierz - Nigdy nie miał szczególnego powodu, by się tym zajmować. Groźba wyrośnięcia ogromnego jaszczura przed cudzym nosem była wystarczająca. Teoretycznie wie, jak działa pistolet, ale jego zdaniem jest wyjątkowo niewygodny w obsłudze, podobnie zresztą z niektórymi przyrządami alchemicznymi.

RELACJE
* Lilith i pisklęta - Nawet ktoś taki jak on potrafi kogoś pokochać i się zatroszczyć. Jego rodzina jest definitywnie na pierwszym miejscu i niech nikt nie śmie pomyśleć inaczej.
* Albert Sewerus Wolf - Ich spotkanie było nieoczekiwane, lecz nie bardziej, niż współpraca, jaka z niego wyniknęła. Obecnie dogadują się doskonale, co śmielsi nazywają Ksejgaaka jedynym przyjacielem naukowca, lecz on sam na takie stwierdzenia prychnąłby pogardliwie.
* Vivian Vaymore - Długa i dziwna historia stoi za tą znajomością, jeszcze z czasów, kiedy sam Ksejgaak nie za bardzo bratał się z ludźmi. Nie łączy ich wiele, raczej tylko uznanie dla umiejętności i szczypta szacunku.
* Quategev - Ciężko powiedzieć, by był mu poddany, sam jaszczur nie mianuje się władcą, nietrudno jednak zauważyć, że jego słowa mają znaczenie wśród smoków. Wiek i doświadczenie, a także rozwaga oraz wyjątkowa inteligencja czynią z Quategeva ważną osobistość i Ksejgaak nigdy nie zamierzał temu zaprzeczać.
* dwór - Są tam lepsi i gorsi, większość nie wchodzi mu w drogę, o ile nie ma żadnej sprawy do niego. Sam Ksejgaak interesuje się nimi raczej niebezpośrednio, starając się zachować równowagę pomiędzy wiedzą a staniem z boku ich wyścigu szczurów.


Autor postaci: Harim
Osoby uprawnione do prowadzenia: Harim