Garreth Berlath

by **Mifzenaam** Pią Gru 30, 2022 2:47 pm

źródło: pin/856598791605073418/

Garreth Berlath

Znany też jako: Mifzenaam
Płeć: mężczyzna
Wiek: nieznany
Wiek wizualny: 22-25 lat
Wzrost: 183 cm
Rasa: potwór z otchłani/demon
Profesja: avatar w Zakonie Solunae

"To musi być nieznośne, być przykutym do miejsca ze śladami swojej śmierci. Nie sposób zapomnieć."

Wygląd

szatyn, jasno-niebieskie oczy, blady, szczupły

Posiada obecnie ciało młodego mężczyzny, mniej więcej w wieku 22-25 lat i o wzroście jakichś 183 cm. Twarz o umiarkowanie zaznaczonych rysach sprawia wrażenie przyjaznej i otwartej, zaś lodowej barwy oczy mają bystre, a często też łobuzerskie wejrzenie. Albo znudzone egzystencją, to zależy od jego nastroju. Włosy ma ciemno brązowe, długości mniej więcej do karku, tak by nie przeszkadzały na co dzień. Nos prosty. Przez niego w poprzek przechodzi sam środek tatuażu z granatowego tuszu. Składa się on głównie połamanej poziomej kreski i dwóch pionowych pod oczyma, stanowi używaną w dawnych czasach runę ochrony przed złymi mocami. Samą skórę ma bledszą niż przeciętny człowiek, jak i chłodniejszą, zwłaszcza ręce, co tłumaczy słabym krążeniem.
Ubiera się w kolorach czerni i granatu, w prostą, ale praktyczną szatę z kapturem. Nieodłącznym elementem jest tutaj dopasowana pod kolor przepaska z białymi runami, która zwykle spoczywa na czole, ale nasunięta na oczy uaktywnia swoje magiczne właściwości.

Charakter

○ oportunista, wygadany, słowny, niepamiętliwy, empata, wyrozumiały

● manipulant, nieczuły, interesowny, beztroski, złośliwy, cyniczny, bezczelny

Przewrotne z niego stworzenie. Oportunizm i skłonność do kombinowania tak, by jak najlepiej na tym wyjść, zdają się być wpisane w jego pierwotną naturę. W tym znacząco pomaga jego talent do kłamania, a szczególnie wczuwania się w różnorakie role odpowiednie do danej sytuacji. Jest świetnym aktorem, zarówno z umiejętności niedostępnych dla zwykłego śmiertelnika, jak i własnoręcznie wypracowanych. To sprawia jednak, że niezwykle trudno jest stwierdzić, kiedy Garreth mówi zupełnie szczerze, zwłaszcza, jeśli chodzi o niego samego, jego nastrój czy uczucia. O ile demon może posiadać ludzkie uczucia, a nie tylko udawać, że tak jest, w końcu nigdy się do nich nie przyznał. Zręcznie omijał ten temat, a kiedy już nie dało się tego zrobić, wymyślał na poczekaniu zadowalającą odpowiedź. Poniekąd jest mentalistą i empatą, to pozwala mu nie tylko zgadywać, co ktoś chciałby usłyszeć, ale i przeczuwać, jak dana osoba czuje się w konkretnym momencie. To pozwala dobrze dopasować się do sytuacji i towarzystwa tak, by nie zaprzepaścić swojej w miarę dobrej reputacji jakimś głupstwem. Te zdarzają się stosunkowo często, bo Garreth uwielbia beztroskie podejście do życia. Lubi żartować z poważnych sytuacji i obserwować, jak irytuje to ludzi, tak samo też lubi ich samych wrabiać w coś, co jego zdaniem jest zabawne. Te drobne złośliwości są raczej niemożliwe do wykorzenienia i zazwyczaj nawet, kiedy gra specjalistę od czarnej magii, nie może odmówić swej osobowości szczypty czarnego humoru. Jest cyniczny i lubi ironizować wszystko, co mu się nie podoba i nie zgadza z jego zdaniem. Niespecjalnie przejmuje się etykietą, chyba że musi lub czuje się niepewnie. Choć lubi dogryzać, zdaje się wyrozumiały dla cudzej niewiedzy i skłonny ją uzupełnić, jeśli tylko może to czemuś posłużyć. Jest raczej indywidualistą, czasami nawet odludnym i nie przepada za bliską współpracą z obcymi. Bardzo możliwe, że zacznie takich ignorować lub obserwować uważnie celem poznania osobowości, reakcji i oczekiwań. Ciężko jednoznacznie określić jego stosunek do bliskich znajomych, ale zdecydowanie pojawia się tutaj uczciwość oraz duża skłonność do pójścia na ugodę. Wciąż jednak pozostaje tym samym złośliwym demonem, w dodatku bez krępacji cudzą niewiedzą.

Historia

Nigdy otwarcie nie mówił o latach spędzonych w Otchłani, choć często rzucał nawiasem stwierdzenia typu "nie chciałbyś tam być" lub "czegoś takiego nie da się zrozumieć bez doświadczenia", albo "to nie jest bajka na dobranoc". Najpewniej znalazł się tam nie bez przyczyny, a jeszcze pewniejsze jest to, że żyjąc wraz z innymi demonami, robił wiele złych rzeczy, o których również nie wspomina. Możliwe nawet, że nie wszystkie pamięta, jakkolwiek by to nie brzmiało. W każdym razie, taka oto dola demona. Wszystko zmieniło się, kiedy posłany przez swego pana do uczestniczenia w śmiertelniczym rytuale, został nieopatrznie uwolniony i przygarnięty przez Gasparda Anatella, który widział w nim ofiarę wiedźmy. Dokładnie to miał widzieć i plan Mifzenaama działał wyśmienicie nawet pomimo napotkania osoby, która znała poprzedniego właściciela ciała, które sobie pożyczył. Wtedy jednak po raz kolejny przekonał się, że kłamstwo nie ma długich nóg. Zdemaskowany przez Lunę Saffaris, zaoferował im pomoc w pozbyciu się wpływu jego pana z okolic Shendaar. To nie była do końca szczera oferta, raczej asekuracyjna, zabezpieczona układanym pospiesznie planem awaryjnym, a jednak z jakiegoś powodu Mifzenaam zdecydował się powierzyć swój los dwójce ludzi, którzy z każdej racji powinni przegnać go z tego świata. Był też gotów zrobić znacznie więcej, by tak się nie stało, co Luna zaczęła podejrzewać dopiero później, kiedy już przygarnęła go pod swój dach jako pomocnika w zwalczaniu czarnej magii. Tamten incydent, jak i cała późniejsza działalność, która im obojgu przyniosły trochę sławy i uznania, całkowicie przekreśliły jego egzystencję w Otchłani, a wizja powrotu tam zdaje się być jedynym, czego Mifzenaam boi się panicznie.
Później życie potoczyło się w jeszcze dziwniejszych torach, doprowadzając go do Zakonu Solunae jako jednego z założycieli tuż obok Luny i Amelie. Choć początkowo nie był przekonany do tego pomysłu, tak z biegiem czasu zdecydowanie się zadomowił w ich klasztorze i nowej rzeczywistości, przyjmując tytuł avatara.

● lato 1873 r. - Klasztor Sollunae > Przystanek: Afraaz > Rejs Błękitnej Mewy > Niezdrowe hobby - Luna Saffaris, Gaspard Anatell, Claudie Misfortune, Mojmir z Nadebry
● czas - miejsce - postać - dwa słowa
● czas - miejsce - postać - dwa słowa
● czas - miejsce - postać - dwa słowa
● czas - miejsce - postać - dwa słowa

"To nie jest bajka na dobranoc."

Ciekawostki

* Jego prawdziwe demonie imię zna jedynie garstka osób, głównie należących do Zakonu Solunae, a brzmi ono Mifzenaam. Podobnie z samą jego rasą. Garreth jednak zdaje się nawet przy nich niechętnie go używać.
* Najpewniej był kiedyś człowiekiem, lecz sam tego nie pamięta, jak też i swojego ludzkiego imienia.
* W Otchłani był sługą o wiele potężniejszego demona i nierzadko zwykłym pomiotłem.

Posiadane

* Opaska — wykonana z półprzejrzystego tuż przy oczach, ciemnego materiału, z wyszytymi na przedzie białymi runami. Jest to magiczny przedmiot, który mieści w sobie zaklęcie nazywane przez samego Garretha "prawdziwym widzeniem", a które pozwala mu dostrzegać efekty działania magii i błogosławieństw, w tym też klątw i magicznych przedmiotów.
* komponenty — do czarów i rytuałów

Wady i zalety

+ języki - etrath [język zaświatów, w tym też dialekt potworów], medevarski, koruński, katalijski, cygański.
+ nieumarły potwór - jako demon jest teoretycznie nieśmiertelny i może co najwyżej zostać wygnany do Otchłani. Nie musi się odżywiać ani odpoczywać, odczuwa ból, lecz nie jest on w stanie wyłączyć go z funkcjonowania [pod swoją własną postacią]. Żerując na żywych istotach, może rosnąć w siłę i rozbudowywać umiejętności, choć Mifzenaam tego nie wykorzystuje.
+ opętanie - potrafi opętywać wszelkie martwe przedmioty, w tym też martwe ciała. Kiedy przebywa w takim ciele, może z niego korzystać, jakby było jego własne. Nie jest ono żywe i nie musi jeść, odpoczywać ani nie odczuwa żadnych potrzeb cielesnych. Nie odczuwa bólu, choć może korzystać ze zmysłów. Ciało nie gnije i może być naprawiane w dowolny sposób [też modyfikowane] pod warunkiem zużycia na to odpowiednich ilości zgromadzonej energii.
+ żerowanie - może róść w siłę, karmiąc się aurą okolicznych ludzi [poprzez dotyk]. Najłatwiej to robić, kiedy targają nimi silne emocje, takie jak strach czy ból. Potrafi też wyczuć mniej więcej jakie emocje targają okolicznymi ludźmi, im silniejsze, tym jest mu łatwiej je sklasyfikować.
+ kłamca - jego indywidualna zdolność, pozwalająca Garrethowi wypaść niezaprzeczalnie wiarygodnie z każdym kłamstwem w ustach, jeśli tylko się o to postara.
+ wiedza o okultyzmie i magii - głównie czerpana z własnych przeżyć w zaświatach i w świecie śmiertelnych za czasów sprzed poznania Gasparda, później zaś rozszerzana o nowe informacje w trakcie podróży z Luną.

— wieczny głód - przekleństwo każdego demona, polegające na odczuwaniu niekończącego się, irracjonalnego głodu, który można jedynie chwilowo zaspokoić poprzez żerowanie na żywych stworzeniach, a najlepiej na ludziach. Najłatwiej jest mu żerować na istotach, którymi targają silne emocje, a co za tym idzie są one chodzącą pokusą, która może się kumulować przez ich liczebność. Stwarza to ryzyko utraty panowania nad sobą.
— potępiony - jak każdy demon, może on zostać zraniony poświęconą bronią czy innym przedmiotem, których już sam dotyk zdaje się parzyć jego skórę niczym rozżarzone łuczywo. Efekt mogą wywołać też niektóre ludowe przesądy, zwłaszcza poparte modlitwą lub błogosławieństwem, jak dotyk czystego żelaza wywołujący dyskomfort, lecz nie jest on groźny, czy czerwone przedmioty neutralizujące jego zdolności. Można go skrzywdzić modlitwą ochronną przed złem. Nie może przekraczać progu poświęconej ziemi, w przeciwnym wypadku ogarnie go coraz bardziej paraliżujący ból w miarę oddalania się od granicy [niezależnie od bóstwa, oprócz Saramira oraz Ata].
— nieumarły - wszystkie zaklęcia, magiczne przedmioty itp. oddziałujące na nieumarłych, działają na niego w taki sam sposób.

Relacje

zaufane - Luna Saffaris, Gaspard Anatell, Amelie Anatell
dobre - Viddasala, Ioregirthr, Brigit Polowey, Anasaelis Viethiryell, Suadin, Amron Marthall
neutralne - Kossith, Lethalin Silmerion, Allaheri, Maazam
[*]
złe - kapłani Saramira
wrogie - ...
boję się ich - Uhathan