Medevar - rok 1869

Położona na północnym zachodzie kraju ogromna Zatoka Afraaz jest światem samym w sobie. Wyżłobiona deltą rzeki wśród niedalekich klifów, od morza smagana przez spienione fale, od lądu zaś otulona orientalną roślinnością, mieści w sobie drugie największe miasto Medevaru, a zarazem jeden z najważniejszych portów, w którym życie toczy się o każdej porze dnia i nocy.

Bezkresne morze traw ciągnie się aż po horyzont, nierówny od co rusz wyrastających pagórków. Od czasu do czasu pojawi się wyspa w postaci pojedynczej kępy drzew, krzewów nad strumieniem czy też niewielkiego lasku. Te ostatnie można znaleźć w okolicy większych gór oraz na południu, gdzie stepy powoli przemieniają się w prastarą puszczę.

Wiekowe szczyty wznoszą się niczym mur rozgradzający Medevar na dwie połowy. Dla jednych są pokrzepieniem, oddzielając bezpiecznie od zachodnich krańców Puszczy Kirtan, dla innych zaś ponurą przestrogą o tym, co czai się po drugiej stronie. A jednak, łagodne zbocza i stabilne skały dały schronienie wielu ludziom, którzy nauczyli się żyć w zgodzie z innymi mieszkańcami.

Mogą minąć wieki, mogą nawet tysiąclecia, a za słowem "Kirtan" wciąż będzie się snuć ta sama niepewna cisza. Ten sam strach. Wiele jest opowieści o śmiałkach, którzy chcieli zbadać zakamarki Puszczy, jednak tylko nieliczne z nich kończą się powrotem bohatera. Tylko nieliczne pochodzą z ich własnych ust. Ten pierwotny matecznik nie wybacza błędów.

Wyrastające z równin niczym zęby bestii góry sięgają nieba, daleko poza najniższe warstwy chmur. W pogodne dni ich szczyty lśnią w słońcu, wiecznie białe od śniegu i lodu. Choć bogate w kopaliny, wciąż nie zostały do końca zbadane przez trudny teren i liczne zagrożenia. Skalne ściany niejednokrotnie opadają niemal pionowo do wąskich kotlin i wąwozów, regularnie zasypywanych lawinami.

A gdy przestaje ci wystarczać własne podwórko, zaczynasz patrzeć za płot. Niezależnie od tego, co tam zobaczysz, zawsze wydaje się kuszące, zawsze na swój sposób ciekawsze, nawet jeśli groźne zarazem. Rodzi się myśl, by może jednak spróbować, sprawdzić, dotknąć, by wyjść za furtkę i przekonać się, co przyniesie los.